Albany naar Tarago

Vrijdag 2 november

Deze morgen gestart samen met Edy en Hans maar 's middags toch besloten om deze dag alleen verder te rijden. Wanneer je 50 dagen op reis bent heb je steeds mensen om je heen waar je rekening mee houdt. Let wel, we kunnen goed met elkaar, maar het blijft een groep mensen welke door de reis bij elkaar gekomen is. Onderling zijn we ook zo verschillend, dat we elkaar in het dagelijkse leven niet zouden hebben ontmoet. Deze dag gewoon even je eigen tempo kunnen bepalen, stoppen wanneer jij wilt, gewoon even geen mensen om je heen maar je eigen "ding" doen. Bij aanvang van de reis had ik al aan Edy en Hans aangegeven, dat ik ook graag alleen rijd en dat ze niet vreemd moesten opkijken wanneer ik dit ook deze reis enkele dagen zou gaan doen.

De route liep door de Snowy Mountains, de "Alpen" van Australie. Een prachtige motorrijdersweg naar boven in de bergen bracht ons in een spookachtige omgeving. De bomen waren allemaal kaal en wit/grijs. En het waren echt duizenden bomen, langs de weg en in het dal. Het leek alsof alles dood was. Later bleek, dat de bomen net weer in "groei" kwamen nadat de sneeuw nog maar enkele weken van de bomen was verdwenen. 's Middags ook een afwijkende route gekozen, met 50 km dirt road. Ik begin steeds meer plezier in het off road rijden te krijgen. Door voor dit soort wegen te kiezen, kom ik ook in hele kleine dorpjes waar de lokale kroegbaas tijdens een kopje koffie vaak nog wel enkele tips heeft voor een nog mooiere route.
Aangekomen in Tarago, bleek dit niet meer te zijn dan een dorpje met 150? inwoners en buiten dit "hotel" was dan ook niets. Het was echter wel gezellig en de eigenaar toonde zich een goede kroegbaas door bij de borrel na aankomst gratis warme hapjes te serveren.