Longreach naar Boulia
Door: Jan
Blijf op de hoogte en volg Jan
19 Oktober 2007 | Australië, Mount Isa
Vrijdag 19 oktober.
Ik realiseer mij bij het opstaan, dat het de dag van de begrafenis is en bel eerst even met het thuisfront om ze een riem onder het hart te steken.
De dagafstand is vandaag 450 km dus niet zo vermoeiend. Een echte outback dag. Lange saaie wegen maar het landschap wiselt wel steeds om de 100 km. Van helemaal niets anders dan rode aarde en geen gras en bomen, tot droge bergachtige landschappen met hier en daar een boom. Veel dode kangaroos langs de weg zoals we de afgelopen dagen steeds hebben gezien. Op de kadavers veel havikken als aaseters. Ook dode koeien en schapen. Ondanks dat de gronden langs de weg met prikkeldraad zijn afgezet zien de dieren toch kans om de weg te bereiken. Veel worden er 's nachts doodgereden. Maar we hebben deze dag ook een levende kangaroo gezien. De eerste zowaar. Ondanks dat het een plaag is in Australie zie je ze haast niet. Het zijn nachtdieren.
Na aankomst eest een lekker glas koud bier en even bijkomen.
Van de hotelier krijg ik een kaars om 's avonds afscheid te kunnen nemen van Pa.
Tegen 21.45 uur trek ik mij terug uit de groep om in de woestijn afscheid van Pa te nemen. Ik heb een foto om naar te kijken en er brandt een kaars op het moment dat Pa begraven wordt. Het geeft rust en troost en ik weet op dat moment dat Pa mij ziet en ook afscheid neemt. De volgende morgen om 8.00 uur eerst met Jeannette gebeld om te horen hoe de dag verlopen is, maar ook om haar te feliciteren. Het is in Nederland 12 uur s`avonds en ze is jarig. Twee tegenstrijdige emotionele dagen elkaar. Ik hoop dat ze vandaag veel afleiding heeft, maar de kennissen en vrienden kennende zal dat wel lukken.
Ik realiseer mij bij het opstaan, dat het de dag van de begrafenis is en bel eerst even met het thuisfront om ze een riem onder het hart te steken.
De dagafstand is vandaag 450 km dus niet zo vermoeiend. Een echte outback dag. Lange saaie wegen maar het landschap wiselt wel steeds om de 100 km. Van helemaal niets anders dan rode aarde en geen gras en bomen, tot droge bergachtige landschappen met hier en daar een boom. Veel dode kangaroos langs de weg zoals we de afgelopen dagen steeds hebben gezien. Op de kadavers veel havikken als aaseters. Ook dode koeien en schapen. Ondanks dat de gronden langs de weg met prikkeldraad zijn afgezet zien de dieren toch kans om de weg te bereiken. Veel worden er 's nachts doodgereden. Maar we hebben deze dag ook een levende kangaroo gezien. De eerste zowaar. Ondanks dat het een plaag is in Australie zie je ze haast niet. Het zijn nachtdieren.
Na aankomst eest een lekker glas koud bier en even bijkomen.
Van de hotelier krijg ik een kaars om 's avonds afscheid te kunnen nemen van Pa.
Tegen 21.45 uur trek ik mij terug uit de groep om in de woestijn afscheid van Pa te nemen. Ik heb een foto om naar te kijken en er brandt een kaars op het moment dat Pa begraven wordt. Het geeft rust en troost en ik weet op dat moment dat Pa mij ziet en ook afscheid neemt. De volgende morgen om 8.00 uur eerst met Jeannette gebeld om te horen hoe de dag verlopen is, maar ook om haar te feliciteren. Het is in Nederland 12 uur s`avonds en ze is jarig. Twee tegenstrijdige emotionele dagen elkaar. Ik hoop dat ze vandaag veel afleiding heeft, maar de kennissen en vrienden kennende zal dat wel lukken.
-
20 Oktober 2007 - 10:39
Arjo:
Hoe doe je dat Jan: een riem onder je hart steken.....???? -
20 Oktober 2007 - 13:38
Marije:
Ben je weer wakker joh Brinkie? Dat je nog zo helder kan denken na gisteravond ;)
Ik snap wat je bedoelt hoor pap. We hebben gister meteen wat wijntjes gedronken om de dag toch leuk af te sluiten. Is volgens mij wel heel erg goed gelukt. Er is ook hartelijk gelachen om je filmpjes. Mam is er trots op. Denk dat jij er nu wat minder blij mee bent want ze laat ze aan iedereen zien.
Toch 1 klein puntje van commentaar... Hoe schrijf je mama haar naam? -
21 Oktober 2007 - 08:37
Lucien:
Hallo Jan,
Ik hoop dat je ondanks dit verlies van je schoonvader toch de "kop"erbij houd met je tocht. Ik weet de vele tochten die wij samen gemaakt hebben, hoe ik soms het gas moest "losdraaien"om je bij te houden.
Ik was enorm blij dat ik afgelopen zaterdag je stem voor de telefoon hoorde, en uitgebreid met je heb kunnen praten. Wat mij betreft had ik graag morgen een aantal dagen met je door de bergpassen willen scheuren, zodat we s'avonds veel konden bijpraten. Wij doen dit wel eind december.
Rijd voorzichtig en geniet van de natuur.
Tot horens of via de mail.
Lucien
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
