Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald

Woensdag 24 oktober

Vanmorgen om 7.00 uur vertrokken want het zou een zware dag worden, w.o. 200 km onverhard.
Eerst over de verharde weg naar Hermannsburg; een dorpje gesticht door Duitse "zendelingen" met de bedoeling de Aboriginals tot het geloof te bekeren. In dit dorp moesten we tevens een "Permit for travelling through Aboriginalland" kopen en hier was de laatste kans om te tanken voordat we de outbush ingingen. Bij aankomst was alles nog gesloten dus een we moesten wachten tot 8.30 uur voordat ze open gingen. Een snel ontbijt in het lokale museum over het ontstaan van Hermannsburg, en op weg naar Kings Canyon over de onverharde weg. Theo en Jan B. haden de dag ervoor reeds besloten dat ze de lange omweg zouden maken, omdat ze niet over dirt roades wilden rijden. De eerste 5 km. gingen prima. Wel een wasbord oppervlak en gaten maar goed te doen met een gemiddelde snelheid van 45 km/u.
Daarna volgde een stuk van plm. 30 km verharde weg. Wel met de nodige gaten, maar de gemiddelde snelheid lag op 85 km/u. Lekker opschieten dus. Met de gedachte dat deze weg meeviel en blij dat we niet voor de lange verharde omleiding hadden gekozen, veranderde het wegdek, waardoor het een dirt road werd, waarbij er slechts een smal spoortje verhard was tussen het losse zand. Martelen dus en uiteindelijk was er alleen nog maar los zand en kon je er op wachten totdat de eerste van ons drieen kwam te vallen. Gelukkig lag de snelheid niet hoog en was de val zacht in het losse zand. Edy en ik gleden tegelijkertijd onderuit en even later ging Hans. Daarna Edy weer en vervolgens Hans op de volgende 10 km. En de weg werd steeds slechter... Op een bepaald moment zag ik Hans en Edy niet meer omdat er weer een onderuit was gegaan. Terwijl ik stond te wachten kwam er een tegenligger. De inzittenden gevraagd hoe de weg verderop was maar hun antwoord verontrustte mij. De volgende 100 km zouden zo slecht blijven en de laatste 30 km was nog veel gekker met diepe gaten.
Naar aanleiding van dit antwoord teruggereden naar Hans en Edy en mijn beslissing om terug te gaan verteld. Zij hadden inmiddels dezelfde beslissing genomen, dus werd de terugreis aanvaard om alsnog de lange omweg te nemen. Aan een automobilist, welke op weg was naar Kings Canyon, gevraagd om aan Rob en Dafne, die nog wel op de track zaten en zeker door deze auto zouden worden ingehaald, mee te delen of hij onze ommekeer wilde melden en dat we die avond waarschijnlijk niet in Kings Canyon zouden arriveren i.v.m. de nog te rijden afstand en tijd. Vervolgens was het weer twee uur martelen om in Hermannsburg terug op de verharde weg te komen. Hier eerst de schade opgenomen. Edy de GPS-houder verbogen en in de verstraler zat een barst. Bij Hans was de treeplank losgetrild en de spiegels zaten weer los. Hierna op weg naar Alice Springs om vervolgens de verharde weg naar Kings Canyon te nemen. Totaal te rijden afstand was 600 km en het was al 14.00 uur. Dit was uiteraard niet te halen voor zonsondergang, dus besloten we om in Alice Springs te overnachten en de volgende dag te vertrekken naar Ayers Rock waar we de anderen weer zouden ontmoeten.