Aankomst Turkije

Dinsdag 11 december

Zoals verwacht hebben de afgelopen dagen vooral in het teken gestaan van rijden.
Zondag de rit van Esfahan naar Hamadan. Een rit van 450 km. Niet veel bijzonders te melden.

Maandag 10.12 van Hamadan naar Orumyieh, de laatste stad in Iran wat ons betreft.
Totaal 590 km. dus op tijd vertrokken. Een prachtige dag. Wel veel km maar over utstekende wegen ENNNNN door de bergen met lekker veel bochten. Een klein foutje met veel plezier was dat ik dacht dat er een wegomleggng was door de bergen. Deze omleggng had de mooiste bochten over het mooiste asfalt, 25 km lang. Echter aan het einde van deze weg bleek dat we de verkeerde route hadden genomen en de hele weg (helaas?) weer terug moesten rijden. Het rijden was deze dag een lust maar de temperatuur was minder aangenaam. We kregen te maken met de eerste sneeuw in de de bergen. Op 2500 meter hoogte lag er sneeuw langs de weg. De temperatuur was hier ook gedaald tot 0,00 graden en dat is op de motor niet echt een lolletje. Het tanken op de pas van een local gaf ook vandaag voor ons geen problemen. Heel wat anders dan voor onze overige reisgenoten. Deze kwamen laat binnen en hadden de tanks bijna leeg. Ook deze dag hadden ze in een groep van 6 motoren gereden en dat gaf problemen bij het tanken. Ditzelfde probleem hadden ze de dag ervoor ook en ondanks onze opmerking dat de groep te groot was hadden ze ook vandaag in deze samenstelling gereden. Wanneer je met 6 motoren aankomt bij een benzinestation, wil niemand zijn pas afstaan omdat zijn limet dan in 1x vol is. Gelukkig zagen ze dit na een tweede opmerking van ons ook in en zijn ze daarna in twee groepen gaan rjden en was tanken geen probleem meer.

Vandaag ging de rit van Orumyieh naar Dogubayazit, een korte rit van 350 km. naar Turkije. Een snelle rit met een zieke Jaroslav Roubal. Hij heeft blijkbaar een griepje onder de leden met koorts. Maar ja, we moeten verder en dus maar direkt na aankomst in bed. Deze keer met een flinke borrel want hier in Turkije kunnen we weer alcohol kopen.
De rit op zich verliep voorspoedig over wederom prima wegen. De temperatuur varieerde van -1,00 tot 7 graden. Soms was in de mist de gevoelstemperatuur een stuk lager. Een koude dag maar wat ons het meeste zorgen baarde was dat er op 1300 m al sneeuw langs de weg lag. De vorstgrens was hier dus duideljk lager dan in Iran. Vlak voor de grens nog een blik op de berg Ararat, waar volgens de Bijbel de Ark van Noach was gestrand. Toch wel apart om deze berg te zien. Tegen 12.30 uur waren we bij de grens. De Iraanse zijde ging zeer vlot en we dachten dat de Turkse zijde nog sneller zou gaan. Forget it. Turkije wil dan bij Europa horen maar nergens waren de grensformaliteiten zo uitgebreid als hier. 2,5 uur uur na aankomst waren we pas door de douane en konden we verder voor de laatste 50 km naar ons hotel.
Het was weer even zoeken maar met behulp van de locals lukte het ons uiteindeljk om over glibberige besneeuwde straten het hotel te vinden. De overigen kwamen twee uur later in het donder binnen. De klok kon 1,5 uur worden teruggezet waardoor het verschil met Nederland maar 1,5 uur meer is. Nog 4 dagen in het Aziatsche deel van Turkije en we zijn weer in Europa.