Van Erzurum naar Susehri

Donderdag 13 december

Vandaag wat meer kilometers te maken nl. 450 km. Afspraak was om vroeg te vertrekken gezien het weer van de afgelopen dagen. De wekker liep om 6.30 uur af. Gelijk even uit het raam gekeken en ja hoor: SNEEUW. Onze grootste angst, want dan kan er niet gereden worden. Regen gaat wel, daar kun je je tegen kleden, maar sneeuw maakt de weg glibberig dus gevaarlijk voor motorrijders. Wachten dus op opklaringen.
Inmddels was ook duidelijk geworden dat Jaroslav Roubal nog steeds ziek was. Al enkele dagen koorts en niet eten. Jaroslav Kadlec had problemen met een versleten achterwiellager en hiermee wilde hij niet verder rijden naar Ankara om daar de lager te laten repareren. Dus moest er voor transport naar Ankara worden gezorgd waar de motor op vrijdag wellicht nog gerepareerd kon worden. Gezien zijn lichamelijke toestand besloot de andere Jaroslav om zijn motor ook op de auto te laden en zelf zodoende niet door de kou hoefde te rijden. Hierop besloot ik om met Hans, Edy en Michael mee te rijden wanneer het weer zou opklaren. Tegen 10.00 uur toch vertrokken. De ketting van Hans zijn motor stond niet goed afgesteld dus moest er twee maal worden gestopt. Ze besloten om aansluitend koffie te gaan drinken. Hiervoor had ik geen geduld en bovendien was het gestopt met sneeuwen en wilde ik kilometers maken zolang het weer goed was. Dus besloot ik om alleen verder te rijden. Bij de eerste bergpas op 1400 m. begon het weer iets te sneeuwen. Stapvoets rijden dus en dat ging prima.
Na 15 minuten begon de afdaling en steeg de temperatuur waardoor de sneeuw veranderde in regen. Gunstiger om in te rijden dus.
De volgende pas diende zich 1.5 uur later aan. Hetzelfde beeld; eerst regen en naarmate de weg steeg, daalde de temperatuur en veranderde de regen in sneeuw. Eerst zachtjes maar steeds harder. Tot 4 km. voor de top. Er lag een dikke laag papsneeuw van 15 cm. op de weg. Ik overwoog om om te keren en terug te gaan. Op dat moment kwam er een sneeuwschuiver aan. Mijn redding dacht ik. Maar ook achter de schuiver bleef het een glibberbende. Dus toch gekeerd. Na 10 minuten kwam ik de overige motorrijders tegen en heb ik de situatie aan hen uitgelegd.
Rob en Dafne stelden hierop voor om een stuk terug te rijden en te overleggen onder het genot van een warme kop koffie wat we nu moesten doen. Hierbij besloten we om een alternatieve route naar Sivas, onze eindbestemming deze dag, te nemen. Deze route was langer, maar ging om de berg heen langs een rivier dus waarschijnlijk geen sneeuw. Het was inmiddels 14.30 uur en om 15.30 uur begint het donker te worden. Na 50 km een bordje; linksaf naar Sivas. Volgens de kaart moesten we rechtdoor, maar Rob moet gedacht hebben een short cut gevonden te hebben, want hij week van de alternatieve route af en ging linksaf. Een foutieve beslissing achteraf, want ook deze weg liep naar boven en we kregen weer te maken met sneeuw en invallende duisternis. Dus werd er besloten om te keren op de hellende weg. Deze was al iets glad dus gingen Jan R. en Hans nagenoeg vanuit stilstand onderuit zonder enige schade. Daarna volgde een rit van 45 minuten bergafwaarts met sneeuw en losse stenen op het wegdek, om op zoek te gaan naar een hotel in de eerstvolgende stad. Dit lukte in Susehri. Het hotel had geen parking voor de motoren, maar de politie werkte mee en op hun terrein vonden we een veilige stalling. De eerste daad was een half uur onder de hete douche om weer op temperatuur te komen.