Het wachten beu

We zijn het wachten op de schokdemper inmiddels flink beu.
We lopen nu al 5 dagen helemaal niets te doen. Een beetje hangen en af en toe naar de dealer en bij het thuisfront informeren of ze nog eens willen bellen met UPC. Gelukkig zit de vrouw van Joop , Hermi, hier bovenop.
Het pakje is maandag afgestuurd en zou er donderdag of uiterlijk vrijdag moeten zijn. Via de track en trace kunnen we het pakketje volgen.
Donderdag bleek dat deze nog steeds in Pretoria ( Zuid Afrika ) wacht op inklaring.
Geen idee waarom dit zo lang moet duren.
Joop vervolgens vrijdag naar de Honda dealer hier in Windhoek om te zien wat deze nog zou kunnen betekenen.
Hij kwam terug met goed nieuws. Het pakketje zit in de bezorgauto voor vandaag en de monteur was bereid om deze ook na werktijd nog te installeren en eventueel op zaterdag zijn vrije dag.
Om 16.00 weer terug naar de dealer om te zien of het pakje aangekomen is.
Bleek de info van UPC Windhoek onjuist en lag het pakje nog in Pretoria.
Vieze tegenvaller want de kans dat het vandaag,zaterdag, nog binnenkomt is minimaal. En vandaag zouden we ons nog bij de groep kunnen aansluiten in Etosha om de safari mee te maken.
Hierop in overleg besloten dat ik vandaag vertrek en mij weer bij de groep aansluit en de safari op zondag kan bijwonen in de hoop dat de motor van Joop maandag wel klaar is en hij zich ook nog kan aansluiten. Nu blijkt dat de excursie op maandag is, dus dat geeft Joop en extra dag om zijn motor gerepareerd te krijgen en zich alsnog bij ons aan te sluiten. Mocht de schokdemper niet tijdig in Windhoek aanwezig zijn dan wordt de kapotte weer teruggezet en moet hij hiermee naar Kalkfontein over asfaltwegen rijden en zich bij ons aansluiten. Dit is met de defecte schokdemper prima te doen.
Wanneer de schokdemper dan alsnog in Windhoek aankomt vragen we de dealer deze naar een adres aan onze route op te sturen. Willen ze ongetwijfeld doen, want hun medewerking is uitzonderlijk
Wanneer er op een dag slechte wegen komen moet de motor van Joop maar op de trailer, maar hij heeft bewezen ook prima met de defecte schokdemper te kunnen rijden. Niet altijd comfortabel maar wel te doen voor een ervaren rijder als Joop.

Gisteren we lekker even kunnen face timen met Jeannette en Marije /Michiel. De jongelui hebben het zo ongelooflijk naar hun zin. Heerlijk om te horen. Michiel heeft gisteren zelfs binnen het budget een biefstuk gegeten, terwijl hij dacht bij vertrek uit ons huis zijn laatste voor de komende twee jaar te hebben gegeten. Toch bijzonder dat we zo ver van elkaar verwijderd zijn en toch elkaar kunnen zien tijdens het gesprek.
Dit maakt de wereld wel heel erg klein.

Nu maar hopen dat de motor van Joop snel gerepareerd wordt en wij weer kunnen gaan genieten van onze reis.
Ik ga vertrekken met toch wel en beetje tegenzin om Joop hier alleen te moeten achterlaten.