Zin in Nederlandse koffie!

Dinsdag 25 september

Een rustdag in Lake Tahoe. We hebben nog overwogen om een "dagtocht" naar San Francisco te maken, maar dit betekende een totale dagafstand van plm. 800 km waarbij er maar heel weinig tijd resteerde voor de stad zelf. Daarom besloten om deze dag maar wat andere dingen te doen. Wat langer uitslapen, de was doen en kleine aanpassingen/onderhoud/reparatie`s aan de motoren. 's Middags even de stad in om een bakkie te doen en een internet cafe op tezoeken, omdat we alle 4 onze mail wilden checken en het thuisfront informeren. Mijn verslagen waren na plm. 1,5 uur klaar en bij het verzenden ging het mis. Het bericht werd niet verzonden en de tekst was verdwenen. Je kunt je voorstellen hoe ik hierop heb gereageerd. Nou ja een extra corona in de Irish Pub met leuke live muziek en de "ellende" weer vergeten. Vandaag op de motor liet het mij toch niet los, dat er een groot hiaat in de verslaggeving zou onstaan. Bovendien kreeg ik veel reactie`s van jullie op deze mislukte verzending, dus vandaag besloten alles maar over te doen. Een vreemde stad Lake Tahoe. Het overgrote deel van de stad is gebouwd in laagbouw en van hout. Een beetje Zwitsers/Oostenrijk dus. Er zijn hier ook uitgebreide wintersport mogelijkheden. Aan de rand van de stad duiken dan twee immense gokpaleizen op. Deze liggen op een afstand van enkele tientallen meters van de houten chalets. Wij verbaasden ons erover dat dit zomaar mogelijk is. Wat bleek: Het grootste deel van de stad lag in de staat Californie en het deel van de gokpaleizen in de staat Nevada. In de eerste staat is gokken illegaal en in Nevada legaal. Dus in het ene gedeelte van de stad mag wel gegokt worden en in het anderdeel niet. Ook dat is Amerika.


Woensdag 26 september.
Van Lake Tahoe naar Bishop.

Het ontbijt in het motel stelt niets voor. Een bak koffie wat smaakt als slootwater (zoals bijna overal in de VS) en een ontbijtreep en in plasticverpakte koek. Dus maar ontbijten buiten de deur bij Heidi. Een in Oostenrijkse stijl opgetrokken gebouw met de naam Heidi. Amerikanen ontbijten blijkbaar bijna niet thuis, want 's morgens vroeg zitten er al stellen en gezinnen te ontbijten. Na een te uitgebreid ontbijt zijn we eigenlijk te laat vertrokken voor de dag route. De route naar Bishop liep via het Yosemite park, met daarvoor nog enkele tussendoor wegen. Zulke wegen heb ik nog nooit meegemaakt. Een bochtige bergweg met lange snelle bochten en korte en haakse bochten met prachtig asfalt en een lengte van 65 mijl (100 km). Per weg gewoon 1,5 uur kicken. Dit moet niet te vaak vookomen de resterende dagen, want anders moet ik nog nieuwe laarzen kopen. De banden waren van de eerste dagen aardig vierkant geworden, maar nu na alle prachtige wegen zijn ze weer rond. Het laatste deel van de route liep door Yosemite Park. Grote ronde kale rotsen tussen grote dennenbossen en met prachtige valleien. Helaas hebben we de immense (volgens de Amerikanen de grootste ter wereld) sequia bomen niet gezien, maar wel indrukwekkende bergketens, bergmeren en een ondergaande zon welke de toppen van de bergen prachtig verlichtte. We kunnen weer een heerlijke dag toevoegen. Voor mij is de VS tot nog toe erg indrukwekkend en een land met een prachtige natuur. Gelukkig kunnen we nog enkele dagen genieten van deze prachtige omgeving. Tot zover de verslagen. Ik groet ieder en lees met plezier jullie reactie`s.