Kathmandu naar Pokhara

Vrijdag 16 november

We zouden vanmorgen vroeg vertrekken om de grote drukte in de stad te vermijden. Maar zoals gebruikelijk is op tijd hier niet zo op tijd. In plaats van om 8.00 uur te vertrekken, vertrokken we pas om 10.00 uur. Dit werd enerzijds veroorzaakt doordat het ontbijt niet op tijd klaar was en anderzijds omdat het afscheid nemen veel tijd in beslag nam. Van Laxman kregen we Nepalese hoedjes en een t-shirt.
Een kleine inzameling voor tipgeld voor het personeel leverde toch een 50 euro op voor het voltallige personeel. Een fiks bedrag voor hier. Dit geeft goed weer hoe tevreden iedereen was over de verzorging en aandacht van het personeel. Fantastisch, een aanrader voor iedereen die naar Nepal gaat.
Om 10.00 uur dus eindelijk vertrokken in kolonne, voorafgegaan door een auto van het hotel met Robin en Keshav om ons de stad uit te leiden. Wat een aandacht trokken we. Het leek wel een koninklijke stoet. Gelukkig lukte het ons bij elkaar te blijven. Bij aankomst bij de \"highway\" namen we afscheid van onze begeleiders en begon de eerste trip in Nepal. De highway was eerst wel schrikken. Wat een drukte van o.a. vrachtwagens en wat een slechte weg. Wanneer dit zo zou blijven kon het wel eens een lange dag worden. Inhalen was moeilijk door de drukte en de vele bochten. Gelukkig werd de drukte na enige tijd minder en konden we beter opschieten. Omdat ik in een groep rijden bij deze drukte en wegtoestand te gevaarlijk vind heb ik de verdere dag alleen gereden.

Het landschap is soms adembenemend mooi.
Dit staat in schril contrast met de omstandigheden waarin veel mensen moeten leven. Armoedige hutjes/huisjes langs de kant van de weg. De kleurige kleding van de vrouwen voorkomt dat het mistroostig lijkt. Ook de oudere vrouwen lopen erbij zoals we van plaatjes gewend zijn. Er wordt ook veel gelopen. Overal langs de route lopen mensen. Veel schoolkinderen in uniforme schoolkleding lopen vrolijk in lange rijen langs de weg. Het wegdek wordt gaandeweg ook beter. Het blijft echter oppassen geblazen, want er kan ineens een pothole in het wegdek zitten van enkele meters breed en 30cm diep. Bovendien geeft ook het inhaalgedrag van met name de bussen en vrachtwagens aanleiding om alert te rijden. Vooral in de bochten. Een bus welke een andere bus net voor de bocht begint in te halen is geen uitzondering. Wanneer er een tegenligger opduikt moet men vol in de rem van beide kanten. Niemand die echter boos wordt. Vele bussen zijn overladen vol en op het dak van de bus zitten is dan de enige uitkomst. We zien veel rijstvelden waarop de mensen werkzaam zijn. De rijstvelden worden op terrassenbouw aangelegd tot op grote hoogte langs de bergwand.
Het uitzicht over de rivier welke door een diepe kloof stroomt, met op de achtergrond de besneeuwde bergtoppen van Annapurna, en door de zon wordt opgelicht is adembenemend. Nepal is nog indrukwekkender dan ik mij had voorgesteld. Dit is echt totaal anders dan de westerse landen welke wij tot op heden op onze tour hebben doorkruist.
In Pokhara wordt het wegdek weer een stuk slechter en de drukte neemt weer evenredig toe. Opvallend is het aantal witte UN auto`s welke hier blijkbaar zijn gestationneerd om de rust te bewaren. Pokhara blijkt een drukke toeristenstad te zijn. Dit komt ook tot uiting in het aantal winkels en het assortiment. Veel jonge mensen komen hier voor tracking, parapenten en andere buitensporten. Een levendige stad, maar mij eigenlijk te druk en te toeristisch.
Bij aankomst in het hotel kwam er een telefoontje binnen van een Nederlands sprekende dame welke ons uitnodigde voor een welkomst borrel in een ander hotel. Bij aankomst bleek dit een verrassing voor Hans te zijn. Zijn vrouw was afgelopen dinsdag hier gearriveerd om hem te verassen. Na samen een glas wijn te hebben gedronken ben ik alleen de stad ingegaan voor een maaltijd en om gebruik te maken van de uitgebreide internet mogelijkheden om o.a. foto`s te versturen. Ik verwacht dat dit de komende tijd niet zo zal blijven.
Ik verheug mij op morgen, welke ons naar de Indiase grens zal brengen.