Van Pokhahara naar Bhaiharawa

Zaterdag 17 november

Vanmorgen vroeg opgestaan want ik had gehoord dat Rob en Dafne wellicht naar een SOS Kinderdorp in de buurt wilden, waar ze de vorige reis hadden gewerkt. Ik heb plm. 150 pennen meegenomen om uit te delen en wellicht hadden ze hier belang bij.
Ik trof hen al vroeg maar ze gingen niet, dus toch maar ontbeten en op hun verzoek ingegaan om met hen mee te rijden deze dag. Het was een prachtige tocht door de Himalaya`s. Veel bochten en een redelijke weg. Echter waren sommige stukken, met name in de dorpen, soms erg slecht dus voorzichtigheid bleef geboden. De Annapurna bleef ons achtervolgen. Wanneer je dacht dat het bij deze bocht wel de laatse keer zou zijn haar te zien dook ze enkele bochten later weer op.
De uitzichten zijn soms adembenemend, vooral met de blik over de rivier door de diepe kloof en de berg op de achtergrond.
Het is trouwens opvallend hoeveel vrouwen met grote bossen rijstestro op hun hoofd langs de weg lopen terwijl in de dorpen de mannen vaak bij elkaar zitten te praten en niets zitten te doen. Hele dorpen met oudere en jongere mannen lopen gewoon niets te doen. Tijdens deze rit zagen we hoe drie ossen rond een stok rondjes liepen om de rijstekorrels uit de aren te lopen.
Constant opgejaagd door twee kinderen lopen deze beesten trouw hun rondjes.
We kwamen tegen 15.30 uur aan in het grensdorpje Bhairahawa en zijn vervolgens nog naar het klooster geweest waar Boeddha heeft gewoond en zijn theorie de wereld heeft ingebracht. Het bleek echter niet meer te zijn dan de ruines van een oud klooster en de boom waaronder Boeddha heeft gezeten. Het is een echte toeristische trekpleister maar het zei mij niets. Ik denk dat je echt Boeddhist moet zijn om hier enige emotie bij te hebben.