Van Ludhiana naar Amritsar

Zondag 25 november

Vandaag is het rijden een makkie. Het verkeer is minder hectisch omdat het vandaag een feestdag is en we moeten slechts 130 km overbruggen naar Amritsar; "de heilige stad". Het is en blijft echter oppassen geblazen op de wegen in dit land. Ondanks dat ze je zien aankomen (we voeren ook overdag volledig licht) halen ze hun voorganger gewoon in en wordt de resterende ruimte op je weghelft wel heel klein. En wanneer een bus een vrachtwagen inhaald, zit er niets anders op dan volledig in de rem te gaan. Hoe dichter we Amritsar naderen, hoe meer fog. Soms kun je niet verder dan enkele honderden meters ver zien vanwege het stof en fog. Dit geldt voor het hele bewoonde gedeelte waar wij geweest zijn. India laat bij mij dan ook de indruk achter van krankzinnig verkeer, stof en fog , armoede, viezigheid, maar ook de Taj Mahal en de Gouden Tempel. Ik ben echter blij dat we India morgen verlaten. Vooral ook vanwege de armoede en onderontwikkeling. In Nepal spreken de jongsten nog Engels. Hier zelfs de oudere jeugd bijna niet. Er is een grotere bovenlaag welke wel ontwikkelt is en geld heeft, maar door het kastensysteem blijft dit onbereikbaar voor de grootste groep. Het kastensysteem is nog steeds de basis van het Indiase leven. Mensen mogen alleen binnen hun eigen kaste worden uitgehuwelijkt en daardoor is er voor de lagere kasten geen kans op verbetering.

Tegen 14.00 uur kwamen we aan in het hotel. Binnenin hartje stad. De motoren konden op de binnenplaats worden gestald, dus uit het zicht van de vele nieuwsgierigen. De eerste indruk van de kamer was er een van niet schoon en bij kontrole van de kamer bleek dit ook het geval te zijn. Een WC pot welke door de vorige gebruiker niet was doorgespoeld (poep) en een vieze bril, allemaal mieren onder de drinkwaterkan en een glas welke al enige weken niet was schoongemaakt. Dus gelijk de schoonmaakploeg erbij gehaald en er persoonlijk op toegezien dat het grondig werd gedaan, door 3 jongetjes van plm. 14 jaar oud. Geen warme douche maar alleen koud water en met een emmer kun je warm water over je heen gooien. Muren zonder behang en allemaal vieze vlekken, elektriciteitsdraden met de hand aan elkaar gedraaid en zonder isolatiedop steekt het zo uit de muur, enz. Rob en Dafne gaven toe, dat dit niet was zoals zij zich konden herinneren van hun eigen wereldreis. Nou ja alles is schoongemaakt en het is maar voor twee nachten.

's Avonds een bezoek gebracht aan de Gouden Tempel. Dit complex straalt echt de sfeer van een heiligdom uit en ziet er niet uit als een toeristische attractie. De Golden Tempel (is helemaal met bladgoud bedekt) ligt in een zwembad-achtig meertje. Dit water wordt omsloten door schone witte gebouwen. Dit is het gebied van de Sikh`s. Elke sikh moet toch wel eenmaal in zijn leven in deze heilige plaats zijn geweest. In de tempel klinkt de hele dag gezang en wordt er voorgelezen uit hun bijbel. Deze is geschreven door 9 goeroe`s. Eigenlijk steeds dezelfde, want de eerste goeroe heeft middels reincarnatie ook het vervolg geschreven en daarna via reincarnatie ook weer de volgende enz. tot en met de negende goeroe en toen was het boek klaar. Dit boek wordt ook wel de tiende goeroe genoemd. In dit boek wordt beschreven hoe de mensen moeten leven. Een Bijbel/Koran voor de Sikh`s.
Om het complex binnen te gaan moeten de schoenen uit en het hoofd moet bedekt zijn. De hele tempel is bedekt met bladgoud. Bij het betreden van de tempel gaan vele sikh`s plat op hun buik liggen of raken de drempel met hun voorhoofd aan uit eerbied. Als westerling voelde ik mij een beetje een indringer, ondanks dat de mensen het waarderen dat je in hen geinteresseerd bent. Je voelt je een binnendringer in hun heiligdom.
Het zijn echter vriendelijke mensen welke je begroeten met de handen tegen elkaar gevouwen voor de borst als teken van gelijkwaardigheid.
Voor de vele bezoekers zijn er binnen het complex, in grote open zalen, gratis overnachtingsmogelijkheden op de vloer en in een grote zaal gratis eten. De sikh`s koken voor plm. 30.000 mensen per dag. De afwas van de metalen borden geeft een oorverdovend lawaai.
Het is voor mij een van de meest indrukwekkende dingen op deze tour.