Van Zahedan naar Bam

Dinsdag 4 december

Vanmorgen kunnnen genieten van een heerlijk ontbijt met zowaar vleeswaren. Tijdens het ontbijt kijk ik naar buiten en zie ik tot mijn verbazing de motoren van Hans en Edy staan. Zij zijn gisteravond tegen 19.00 uur aangekomen en door de politie naar hetzelfde hotel gebracht. Zij hadden echter gepland om de nacht in deze plaats door te brengen. Omdat er in heel Iran niet gepind kan worden met een buitenlandse pinpas en een creditkaart ook niet geldig is hier, moesten we eerst al ons overige geld omwisselen tegen Iraans geld. Nou we zijn miljonair geworden. 1 Euro is 13.750 khomeiny.
Om 10 uur stonden wij klaar om te vertrekken onder escorte naar Bam. Hans, Edy en Michael moesten nog tanken. Na enkele kilometers aan de rand van het centrum stopte de escorte bij een illegale tankmogelijkheid. De agent gaf ons drieen een hand en wij verstonden: go. Dus wij dachten: verder zonder escorte. J en J vertrokken, ik heb nog even naar de soldaten van de escorte gekeken en die reageerden niet. Dus dacht ik dat wij inderdaad verder mochten zonder escorte en ik vertrek ook. Enkele kilometers buiten de stad worden we ingehaald door een politieauto met sirene en zwaailicht aan. Stoppen dus. Paspoort kontrole enz. Wij maar roepen met harde luide stem dat wij van de vorige escorte mochten vertrekken naar Bam. Niet dus en mee naar het buro. Paspoorten laten zien en wachten op een escorte. De Jaja`s werden toen zo kwaad dat de ene de handschoenen op de grond gooide en riep dat ze het paspoort niet meer kregen en dat ze de ambassade in Teheran maar moesten bellen. Ik heb hun toen ook met luide stem uitgelegd dat we nu al twee dagen in deze plaats zitten en niets anders krijgen dan politie en kontroles. Deze houding van ons maakte blijkbaar indruk want ze bonden in. Even later kwamen de andere drie uit onze groep eraan met hun escorte. We hadden helemaal niet mogen vertrekken. Toen we de escorte verlieten, trokken de soldaten hun geweer. Na veel discussie en geschreeuw van onze zijde mochten we onder een nieuwe escorte weer vertrekken, waarbij een van de soldaten zei dat de politie in Iran een probleem is. Waarschijnlijk een soort machtsstrijd. De verdere 200 km is de escorte 3 maal gewisseld. Steeds namen ze alle tijd om even met elkaar bij te praten en wij maar op onze horloges wijzen dat we haast hadden. 1 escorte week van de doorgaande weg af om in het dorp langs het buro te gaan. Hier wou een hoge pief geld hebben. Waarvoor? Geen idee. Waarschijnlijk voor zichzelf. We hebben ons allemaal van de domme gehouden en uiteindelijk mochten we verder. Toen het gebergte, waarin eventuele schutters zich kunnen verbergen, overging in woestijn mochten we verder zonder escorte. Vanaf hier is het gebied veilig. Het berggebied ligt dicht bij Afghanistan en is vanwege drugshandel een minder veilig gebied, alhoewel het de laatste jaren meevalt. Bij de entree van Bam nog een politiepost met een jong ventje. Een luxe auto met twee mannen kwam erbij en we moesten het parkeerterrein op. De twee mannen vroegen naar ons paspoort. Nu had ik gisteravond toevallig op internet gelezen van nepaganten welke paspoorten inpikten. De twee mannen gevraagd naar hun politie id. maar die hadden ze niet. Ze wilden gewoon wat informatie zeiden ze. We heben toen het agentje duidelijk gemaakt, dat we geen paspoorten wilden laten zien maar verder zouden rijden. Zonder kommentaar werd dit toegestaan. Een half uur later waren we in ons hotel. Een prachtig luxe hotel dus dat wordt weer een goede avond maar waarschijnlijk met een biertje zonder alcohol.