Baikalmeer

31 augustus

In Pavlodar hadden we geluk, dat de dag werd gevierd van de onafhankelijkheid. De binnenstad was afgezet voor optredens van lokale artiesten op podia en `s avonds was er een vuurwerk. Een gezellige volle stad met jonge mensen.

De volgende dag was het 350km van Pavlodar naar Semey (Semipalatinsk)
Om te voorkomen dat er weer een saaie lange weg moet worden gereden, besluiten wij de route via de westelijke rivieroever te nemen. Een gele weg op de kaart dus secondair.
Nou dat hebben we geweten. Vandaag was het echt motorrijden. De weg was vaak net een gatenkaas. Het was manouvreren over de dammetjes tussen de gaten, of het asfalt was helemaal weg of zo slecht dat er over de wegen ernaast moest worden gereden, maar deze waren van zand.Heel veel op de stepjes staan dus.
Vandaag was helaas de laatste dag in Kazachstan, want morgen reizen we naar Barnaul in Rusland.
Slechts 450 km maar met een grensovergang welke wel weer de nodige tijd zal vergen. We laten het maar over ons heen komen. De vorige grensovergangen vielen tenslotte ook mee..

1 september
De meesten vertrokken om 6.00 uur maar Joost,Paul, Ria en ik kozen ervoor om tegen 8.00 uur te vertrekken. 5 Jaar terug hadden Rob en Dafne 5 uur nodig om deze grens te passeren. Wij hadden echter iets van: de vorige grensovergangen viel ook wel mee dus waarom vandaag niet.
Het was koud vanmorgen, het was slechts 11 graden. Na een uur kwam er nog regen bij, dus nog kouder.
Na 1,5 uur waren we bij de grens. Het nam totaal plm. 2 uur in beslag om aan alle formaliteiten te voldoen.
Opvallend is dat de beambtes aan de Russiche kant veel stugger en minder behulpzaam zijn dan hun collega`s van Kazachstan. Gedurende de twee uur bij de grens bleef het flink regenen en de temperatuur daalde naar 10 graden. Wat een verschil met gisteren. Gisteren 34 graden en een stralende zon, vandaag regen en 10 graden.
Daarom bij de tussenstop maar extra kleren aangetrokken om warm te blijven.
Ondanks een extra uur tijdsverschil ( we liggen 5 uur op jullie voor) waren we om 18.00 uur binnen.

6 september.
We zijn aangekomen op het eiland Olkhon in het Baikal Meer.
DE vorige dagen waren eigenlijk meer afstand dagen, zonder bijzonderheden. De hele rit van de afgelopen dagen liep over de M 53 en loopt van Moskou naar Vladivostock.. Hemelsbreed een weg met een lengte van 7000km. De route 66 van Rusland, oftewel de oost-west verbinding. Ondanks deze belangrijke verbindingweg tussen oost en west zijn hele grote stukken nog onverhard of het asfalt is totaal stuk gereden. Veel staan op de stepjes dus. Aangezien er overal aan deze weg wordt gewerkt, zal er eind volgende jaar wel een kompleet goed te rijden weg liggen. Voor motorrijders wordt het er wel saaier op. Door het veelal rechtuit rechtaan rijden slijten de banden alleen op het loopvlak en worden daardoor min of meer vierkant. De zijkanten slijten nagenoeg niet doordat er weinig bochten zijn. Sinds we in Siberie zijn is de temperatuur ook sterk gedaald. Een morgen vertrokken we zelfs met min. 3 graden. De hele dag schommelt de temperatuur om en nabij de 8 a 10 graden. Regelmatig stoppen dus om op te warmen.Voor de lunch zoeken we meestal een klein onooglijk “’huisje” uit, waar ze koffie en soep serveren. Of zoals gisteren gewoon in de open lucht langs de weg, waar allerlei particulieren kleine afdakjes hebben getimmerd met een aantal banken tafels waar het ter plekke gebakken eten kan worden opgegeten. Trouwens langs de hel route in Rusland zitten mensen met agrarische producten langs de weg. Producten zoals paddestoelen, aardappels, enz. worden aangeboden. Soms zitten er gezellig een groep bij elkaar, maar vaak zie je iemand helemaal alleen in de middle of nowhere zitten achter zijn/haar emmertje met producten. Bijzonder om te zien is het oogsten van het graan op de gigantische velden. De combines denderen met 25 tegelijk over het veld. Soms lijkt het alsof er totaal geen struktuur in zit,maar blijkbaar weet iedereen exact hoe te rijden. In notime is een groot veld gemaaid.
De rit gisteren van Sayansk naar Olkhon was er weer een van de buitencategorie. Het begon op de eerste 200km met saaie recht uit recht aan wegen, maar daarna veranderde het. Lekker grote stukken offroad over slechte wegen, en als toetje de laatste 20km naar de pont helemaal onverhard. Na aankomst op Olkhon bleek dat ook de 30km naar Khuzir volledig onverhard zijn,en bovendien heuvel op heuvel af met een fantastisch uitzicht over het Baikalmeer. Met zijn 636 km lengte en 86 km breedte en maximaal 1600m diepte is dit het grootste zoetwatermeer ter wereld. Het Baikalmeer herbergt 20 % van de totale zoetwatervoorraad van de wereld en driekwart van de diersoorten hier aanwezig komt alleen hier voor.
636 rivieren monden uit in het Baikalmeer. De temperatuur is zo laag dat 5 minuten in dit water al een hele prestatie is.. We overnachten in Nikit`s guesthouse in het plaatsje Khuzir.Een dorp vooledig opgetrokken uit houten huisjes zoals in alle dorpen in Rusland. We blijven hier 3 dagen om even bij te komen, de was te doen en waar nodig onderhoud aan de motor. Daarna nog enkele dagen in Rusland / Siberie waarna we op 15 september Mongolie binnen gaan..
Inmiddels hebben we 2x een uur tijdsveerschil erbij gekregen, dus liggen we nu 7uur op jullie voor.