Mongolie

Het is donderdag 17 september 20.10 uur. We zitten midden op de steppe. Het is donker, Joost heeft motorpech en we moeten nog 65 km. over onverharde wegen naar de overnachting. Dit is te gevaarlijk dus zullen we misschien op de steppe, onder de open hemel moeten slapen.
Even terug.

14 september was de laatste dag in Rusland en het was als afsluiting een prachtige dag. Hoe dichter we bij de grens met Mongolie komen, hoe mooier de omgeving. Prima wegen door de heuvels en de natuur in de meest prachtige herfstkleuren. Op een gegeven moment zag ik Jacques niet meer in de spiegel dus even wachten. Het duurde vrij lang dus maar even teruggereden. Hij zat gezellig met een zestal dames van 45+ tot 60+ aan een picknicktafel te genieten van brood en vlees. Jacques was even gaan kijken naar een plaatselijk monument en de dames waren daar aan het picknicken. Uiteraard met wodka. Ze waren op doorreis en bleken allemaal dokter te zijn. Chirurg, vrouwenarts, sociaal werkster enz. De grootste lol hadden ze. Uiteraard moest ook ik mee eten en een wodka drinken. Dit laatste deden we uiteraard niet omdat er nog gereden moest worden. Maar er moest wel getoast worden en een heel klein slokje worden gedronken. Toch weer een leuke ervaring. Het grensplaatsje stelde helemaal niets voor maar lag enkele kilometers voor de grens met Mongolie. Lekker makkelijk voor de volgende dag want we hadden geen idee hoe lang het zou duren om de grens over te komen.
De volgende dag dus vroeg op. Zoals we langzamerhand wel gewend zijn viel het erg mee. In 2,5 uur stonden we aan de andere kant van de grens.
De volgende dag de eerste rit door Mongolie. En wat voor één. Wat een fantastisch land. Prachtige landschappen in de mooiste herfstkleuren. En overal kuddes. Binnen 10 minuren passeerden we een kudde met paarden, een kudde met schapen, een kudde met geiten én een kudde met koeien. Ongelooflijk indrukwekkend. Toen ik bij een kudde paarden stopte kwamen de vier cowboys op paarden en gekleed in Mongoolse kleden naar mij toe om de motor te bewonderen. De mensen hier zijn sowieso veel opener, geïnteresseerder en vriendelijker. Bovendien spreken hier redelijk wat mensen Engels, wat communiceren gemakkelijker maakt. Deze dag ook grote stukken, van soms 25 km., off road gereden. We hebben overnacht in een Ger camp naast een Boedistisch klooster. We sliepen met 2 personen in een Ger tent. Dit is zo`n grote ronde Mongolische tent. In het klooster hadden we geluk dat er net geoefend werd voor de jaarlijkse ceremonie welke de volgende dag zou worden gehouden. Helaas konden we deze ceremonie niet bijwonen, omdat we de volgende dag vroeg moesten vertrekken. Om bij het kamp te komen moesten we namelijk diverse malen een oversteeek door een riviertje of een grote diepe plas maken, wat diverse natte voeten opleverde maar ook spectaculaire beelden.

17 september
We wilden om 7.00 uur vertrekken maar zoals zo vaak werd het 3 kwartier later. We moesten deze dag 385 km. afleggen waarvan ongeveer 225 km. onverhard. Vele uren staan dus. Bovendien zijn de onverharde wegen hier soms wel erg moeilijk te berijden. Heuvel op vaak uitgesleten diepe sporen met stenen en grote keien. Tegen de middag de eerste tegenvaller. Het achterframe van de motor van Rob bleek te scheuren. In een klein dorpje op een bouwplaats werd iemand gevonden welke kon lassen. Een oponthoud van plm. 2 uur. Daarna in hoog tempo verder over de steeds slechter wordende wegen. Totdat tegen 6.00 uur Joost achterbleef. Zijn ketting was op 2 plaatsen gebroken. Nu had hij wel een nieuwe meegenomen, maar zijn dealer had hem geen deelbare ketting meegegeven. Met veel gemartel is het midden op de steppe toch gelukt om de boel te repareren. Toen was het inmiddels donker geworden en niet meer verantwoord om verder te rijden. Er waren 2 opties: of in de open lucht slapen, of alsnog bij een herdersgezin proberen onderdak te vinden. Na een half uur zoeken lukte dit. Het gezin had 2 Ger tenten. 1 voor zichzelf en de andere voor de 2 medewerkers. In deze ruimte werd tevens de melk gekarnd. Alles werd aan de kant geschoven om voor ons zevenen slaapplaatsen vrij te maken. De jonge vrouw kookte een grote pan soep. In een grote schaal heet water werden stukjes schapenvet en schapenvlees gekookt en uiteindelijk werden er slierten 'pannnenkoek' toegevoegd. Bovendien kregen we addic-melk aangeboden. Een soort zure melk wat bij hen de hele avond door gedronken werd en een lekkernij schijnt te zijn. Daarna allemaal tegen 10.30 naar 'bed'. Een soort deken op de grond was alles, dus sliep iedereen in zijn motorpak op de grond. Een onrustige nacht.

18 september.
Van hetzelfde laken een pak. We wilden vertrekken om 7.00 uur maar de gastvrouw had een soort ontbijt voor ons gemakt dus werd er pas om 8.00 uur vertrokken. Eerst 65 redelijk zware km. onverhard. Maar goed dat we die de vorige avond in het donker niet hebben gereden. Soms was het meer trial rijden dan motorrijden. Maar allemaal heelhuids aangekomen bij het Ogy meer waar we hadden moeten overnachten. Na hier een lunch te hebben genomen, zijn we verder vertrokken voor de laatste 50 km. onverhard. Totdat de motor van Rob weer problemen gaf. Het frame welke was gelast, was nu helemaal losgescheurd. Reparatie was ter plekke niet mogelijk dus als noodoplossing hebben we het frame met sjorbanden aan elkaar getrokken en zijn we verder gereden. Bij het eerst volgende dorp wordt nu het achterste deel van het motorframe professioneler aan elkaar gelast dan de eerste keer. Wij zijn doorgereden naar het Ger kamp en onderweg hebben we minimaal 30 grote valken en arenden gezien. De laatste 3 km. van de route waren erg zwaar met allemaal los en rul zand. Veel valpartijen en heel moeilijk sturen, maar we zijn allemaal heelhuids aangekomen ondanks dat er de laatste km. ook nog een zandstorm opstak. De wind is inmiddels gaan liggen. Maar voor vannacht wordt er al enkele dagen SNEEUW voorspeld, dus de nacht maar afwachten.

We zitten inmiddels in Ulan Baatar (verslag van de trip volgt) maar vanavond kregen we te horen dat voor morgen de noodtoestand in de stad is uitgeroepen vanwege het slechte weer. Niemand mag de stad morgen uit.
Wordt vervolgd..