Mexico

17 september Grensovergang naar Mexico 23 km

Vanmorgen vroeg vertrokken, want we moesten de grens over en hadden geen idee hoe lang de formaliteiten zouden duren.
Bij de VS grens moesten de carnets de passage afgestempeld worden, zodat we bij terugkomst in Nederland onze bij de ADAC gestorte waarborgsom weer terug krijgen.
Het carnet is bij binnenkomst van de VS gestempeld als binnenkomst en als bewijs dat de motor niet verkocht is moet er bij het verlaten weer een stempel in komen.
Dit kostte de nodige tijd, maar ging heel ontspannen.
Bij de Mexicaanse grens moesten we eerst onszelf “ïnvoeren”, toen de motoren en daarna en WA verzekering voor de motoren afsluiten.
Dit alles bij elkaar vergde ongeveer 5 uur, zodat we tegen 17.00 uur in het hotel in Nuevo Casas Grandes aankwamen, waar we verkoeling vonden in het zwembad. Het was weer een warme dag van 36 graden.


18 september Van Nuevo Casa Grandes naar Batopillas 564 km

Een lange rit naar Batopillas stond op het programma. Een rit waarvan de laatste 60 km onduidelijk was hoe de weg naar Batopillas in de Copper canyon zou zijn. De verhalen waren heel tegenstrijdig, van heel erg slecht, niet begaanbaar tot er ligt een nieuwe asfaltweg.
Daarom wilden we tegen 6 uur vertrekken, maar het bleek pas tegen 6.30 uur licht te worden, dus een half uurtje gewacht.
Tjaard, Dafne en ik wilden toch proberen om Batoplilas te bereiken. Dafne had deze route op haar wereldreis ook gereden en als een van de mooiste van de wereld genoemd.
Dus vroeg vertrokken en en de rit verliep voorspoedig.
Een heerlijke lunch gehad bij een lokaal restaurantje in Creel.
Na de middag kwamen we weer in berglandschap en over een weg om je vingers bij af te likken.
Allemaal bochten, de ene na de andere over prachtig asfalt onder een stralende zon bij 30 graden en dit 90 km lang. Echt genieten en de banden werden weer rond, nadat ze vlak en plat waren geworden van al die rechte wegen.
Toen we bij de afslag naar de canyon kwamen, betrok de lucht en begon het voorzichtig te regenen.
Na enige tijd begon het steeds steviger te regenen en we begonnen te vrezen dat we Batopillas niet zouden halen. Bovendien hadden Tjaard en ik verwacht, dat we nog wel een tankmogelijkheid zouden tegenkomen, zodat we met een volle tank de canon konden inrijden en voldoende brandstof zouden hebben wanneer we halverwege toch moesten omkeren. Maar geen tankstation, dus in en piepklein “dorpje “ gevraagd. Er was en lokale handelaar, welke benzine in vaten had staan. Wij in de stromende regen door de modder en door een riviertje, waarin het water steeds hoger kwam te staan en sneller begon te stromen. De tank vol getankt en plm. 20 minuten in het schuurtje gewacht want het was inmiddels begonnen te hozen.
Tegen 15.00 uur toch besloten om een poging te wagen Batopillas te bereiken.
Het was inmiddels opgeklaard maar even later begon het opnieuw ongelooflijk te regenen.
Bij een klein huisje gestopt en onder de dakrand staan schuilen.
De bewoner begon na enige tijd op te merken, dat de weg naar Batopillas erg slecht was en Dafne begreep dat dit alleen met een 4x4 mogelijk was en hij ons wel wilde brengen en de motoren laten staan. Ik zei dat dit niet mogelijk was, want de auto had maar 1 voorwiel.
Toen hij zei dat we ook nog een rivier moesten doorkruisen en het water erg hoog was, besloten we om terug te keren naar Creel om daar overnachting te zoeken en om het volgende dag bij beter weer nogmaals te proberen.
Een heel verstandig besluit bleek later. Op de terugweg kwamen we Robin nog tegen, welke omkeerde en met ons terug is gereden.
In het Best Western hotel in Creek bleken veel meer van onze medereizigers te zijn. Zij hadden besloten helemaal geen poging te wagen.
Alleen Aart en Christoph en Craig, Mike en Rogier waren er niet.
Toch wel enige ongerustheid.
Tegen 22.30 uur kwamen de laatste drie binnen. Zij waren met een auto gebracht en hadden hun motoren in de canyon laten staan. Het eerste stuk van de route was nieuw asfalt maar het laatste stuk weg moest nog aangelegd worden. Met explosieven werd er een weg vrijgemaakt. Hierdoor moesten ze steeds een tijd wachten en waren verlaat. Tot overmaat van ramp was er vlakbij ook nog een soort aardverschuiving ontstaan door het vele regenwater, waardoor ze helemaal niet meer verder konden.
Mike was al drie keer gevallen en bekaf en durfde niet meer terug te rijden tegen de steile bochtige weg op, welke uit puin bestond met een losse ondergrond. Gelukkig was er een pick up truck langs gekomen, welke hen naar het hotel heeft gebracht.
Geen enkel teken van Aart en Christoph.
De volgende dag bleek, dat zij wel tijdig waren omgekeerd, maar Creel niet meer bij daglicht zouden kunnen bereiken, dus hebben die in een soort klooster geslapen.
De missionaris was eerst niet bereid onderdak te verlenen, want dat deden ze nooit.
Uiteindelijk mocht het onder 4 voorwaarden;
Niet roken en drinken, om 10 uur naar bed en ze mochten gen “vieze “ boekjes bij zich hebben.
Er werd nog een maaltijd voor hen bereid en de volgende ochtend een ontbijt.

19 september Van Creel naar Hidalgo de Parral 350 km

Eerst de kleding welke door de vele regen strontnat was geworden, maar weer ingepakt.
Mijn cabin had een “stove “dus de hele nacht in een hele warme kamer geslapen, want de motorkleding moest weer droog.
Eerst tegen 10 uur vertrokken, want door alle informatie over de slechte weg nar Batopillas en de weersvoorspelling van weer veel regen, hadden we besloten niet een tweede poging te wagen.
Alex, Rens, Mile, Craig, Rogier en Dafne waren per motor en pickup richting Batoplillas om de achtergelaten motoren op te halen.
`s Avonds hoorden we dat dit zonder enige problemen was verlopen.
Na 15 minuten begon het iets te regenen dus maar besloten om de regenpakken aan te trekken. Nou dit was nodig deze dag. Wat hebben wij allemachtig veel regen gehad deze dag. 350 km in de regen, door een prachtig gebied waarvan we helemaal niets hebben kunnen zien, behalve hoog in de bergen smalle snelstromende riviertjes en hoe lager we kwamen hoe breder en woester de rivier werd.
Op de bruggen stond zelfs de lokale bevolking met ontzag / afschuw naar de rivier te kijken, waarin het water alles meenam wat op z`n weg kwam.
Indrukwekkend.
Het schijnt de laatste weken , dat het weer helemaal van slag is onder invloed van twee orkanen boven Mexico. Een boven de oostkust en een boven de westkust welke elkaar versterken.
Er zijn in aan de westkust in de omgeving van Acapulco complete wegen en bruggen weggeslagen. We zullen waarschijnlijk onze route moeten aanpassen, omdat deze volgens planning door dit gebied loopt.
Tegen 16.30 uur door en door nat in het hotel in aangekomen. Gelukkig hebben we morgen een rustdag om de natte kleding te laten drogen en andere maatregelen tegen de regen te nemen, want de voorspelling is dat het de komende 3 dagen nog blijft regenen.

20 september rustdag

Het weer valt mee, droog en de zon komt erdoor dus snel alle kleding buiten gehangen om te kunnen drogen en uit voorzorg een soort mof over de handvaten gemaakt om de handen droog te houden.
Vanmiddag maar een kijkje in het stadje nemen.