Zeeziek

8 oktober
Vandaag om 5 uur opgestaan want Alex moest op tijd op het vliegveld zijn en de kapitein van de Stahlratte, de boot waarmee wij de overtocht naar Carthagena ( Columbia ) gaan maken, had gevraagd om tegen 6 uur te vertrekken.
Het eerste deel ging door het city centrum van Panama, met een indrukwekkende skyline van een moderne stad. Zo hadden wij Panama stad nog niet ervaren. De diversiteit aan gebouwen deed enigszins aan Sydney denken. Het tussenstuk over de snelweg en dan links afbuigen naar een 2-baans weg door een jungle achtige omgeving. Op zich niet zo verwonderlijk, want we kwamen in de buurt van de Darien gap. Een strook tussen Panama en Columbia van ondoordringbaar oerwoud.
Het is onmogelijk om hier doorheen te komen en bovendien is de Farc in dit gebied nog aktief.
De weg klom en daalde met soms 35% en direkt daarna weer een bocht.
Een bijzonder uitdagende weg.
We moesten zelfs belasting betalen bij en tolpoort, omdat we het gebied van Kuna`s binnenreden.
Een zelfstandige bevolkingsgroep, welke gemachtigd was om belasting te heffen.
De weg eindigde bij de kust van de Carribische zee waar enkele kleine houten gebouwtjes stonden en een paar kleine houten pieren.
Nog geen spoor van de Stahlratte.
De Stahlratte is een in Alphen aan de Rijn gebouwde zeilkotter voor de visserij.
Later opgekocht door een Duitse foundation ter behoud van deze kotter, waarin later een motor is gebouwd, maar de zeilen zijn ook nog intact.
De boot wordt gerund door vrijwilligers en uit de opbrengst worden de kosten van onderhoud betaald.
Onze bagage werd met een dinghy aan boor gebracht en daarna meerde de Stahlratte af aan de punt van de pier. De motoren weren met een takel stuk voor stuk aan boord gehesen en tegen 14.00 uur vertrokken wij voor de het eerste deel van de overtocht.
Mooi rustig water, in het net van de boegspriet liggen, een uitstekende brunch genieten van het mooie weer bij 32 graden en een hoge luchtvochtigheid, welke ons bij een lichte bries niet hinderde.
Gelegen in de boegspriet, merkte Tjaard plotseling op dat er 5 dolfijnen al een tijdje onder ons met ons meezwommen. Een fantastisch gezicht om te zien met welke soepelheid ze schijnbaar zonder enige beweging toch de boot net telkens voor bleven. Zeker een kwartier hiervan kunnen genieten.
Onderweg vele kleine zowel onbewoonde als bewoonde eilandjes. Volledig verstoken van het vasteland, uitsluitend per boot na een roeitocht van enkele uren bereikbaar. De bewoners leven volledig van de basis visserij.
Tegen 17.00 bij een eilandje aangelegd om te snorkelen. Prachtige grote schelpen onder water gezien en Tjaard zelfs een grote stingray.
Even douchen en terug naar het eilandje voor de barbecue en aansluitend bij het vuur de voorraad rum en bier opgemaakt onder een afwisselend donker hemel met lichtflitsen tot een heldere met prachtige sterren.
Tegen 23.00 de kooi ingedoken, waar het redelijk warm was dus besloten om aan dek te slapen.
Een forse regen/onweersbui bedierf deze pret dus maar de kooi in met de ventilator aan.
Een onrustige warme nacht, waarin nogmaals geprobeerd buiten te slapen, maar weer bedierf het weer dit.

9 oktober
Ondanks de drank, maar dankzij de warmte een onrustige nacht gehad.
Ludwig de kapitein had de dag ervoor reeds gezegd, dat wij om 5 uur zouden gaan varen voor de 28 uur durende overtocht van 300 mijl.
De zee was inmiddels aardig wild geworden en de eersten waren tegen 8 uur al hartstikke zeeziek.
Mijn maag was ook onrustig, maar ik heb het redelijk goed kunnen houden door veel te liggen en te slapen. In de loop van de dag was er 85 % zeeziek. Sommigen zo erg dat ze wel “dood “ wilden zoals ze zeiden.
Een goedkope dag voor de boot, want er werd bijna niets gegeten en gedronken.
Het resultaat was, dat tegen 21.00 uur iedereen nagenoeg in bed of op een matras in de kajuit of op dek lag.
Gelukkig bleef het droog deze nacht.

10 oktober
Goed geslapen met een beter gevoel in de maag. Twee borden droge muesli gegeten wat prima smaakte. Iedereen ontwaakte met een beter gevoel en de zee was inmiddels ook een stuk rustiger.
Gaandeweg werd iedereen wakker tegen 8 uur en iedereen had weer praatjes. Een goed en stevig ontbijt volgde met eieren, ham, kaas spek, salami, waarschijnlijk zoals Ludwig zelf graag eet.
Hij gaf het mooie bericht dat wij tegen 9.30 uur al in Carthagena zouden zijn.
Dankzij de wind had hij het achterzeil bij kunnen zetten en was de snelheid opgelopen tot 7,5 knopen.
Een mooie tijdwinst waardoor wij waarschijnlijk vandaag allemaal de motoren door de douane zouden kunnen krijgen.
Tegen 11 uur meerde een bootje met daarnaast een ponton af.
Normaal werden de motoren in een dinghy geladen en stuk voor stuk naar de wal gebracht.
Voor 17 motoren zou dit te lang gaan duren. Op het ponton pasten 6 motoren, zodat alle motoren tegen 14.00 uur bij de douane stonden. Ervoor waren we zelf al langs de douane geweest met onze paspoorten. Gelukkig werd de organisatie door een lokale agent overgenomen, waardoor wij zelf niet veel werk hadden en daarom maar met de taxi naar de boot zijn gegaan om de bagage naar het hotel te brengen.
Tegen 16.30 uur weer terug om de ingeklaarde motoren op te halen en net 2 minuten voor een geweldige donder- en regenbui binnen.
Moe van alle heen en weer rijden en de drukkende warmte zijn Tjaard en ik direkt gaan eten op advies van de portier bij Oplimpica. Bij binnenkomst bleek het een supermarkt met een “restaurant” erboven.
Bier moesten we in de supermarkt kopen en deze mocht bij het eten worden opgedronken.
Nog een paar boodschappen zoals bier, wodka, nootjes gekocht om de avond lekker rustig op de kamer door te brengen en de website bij te werken, maar bovenal op tijd naar bed.
Morgen een rustdag en dan beginnen de kilometers weer, maar nu voor het Zuid Amerika traject.