Weer volop genieten

26 oktober Huancayo naar Ayacucho 250 km
Vandaag maar weer eens vroeg vertrokken. Niet omdat de dag afstand zo groot is, mar de dag afstand van morgen is 535 km en de verwachting is, dat er wel eens een ( groot ) deel onverhard zou kunnen zijn. In dat geval is het haast niet mogelijk om deze afstand in 1 dag te overbruggen. Daarom willen Tjaard en ik alvast een 150km van de volgende dag afstand vandaag erbij rijden.
Wanneer we anders de volgende dag het hotel niet halen moeten we de dag erop , op onze vrije dag, de resterende km`s maken en daar hebben wij geen zin in.
De weg was weer prachtig evenals de omgeving en tegen 15.00 uur waren we in Ayacucho, dus besloten we om de extra 150 km te pakken. Tijdens onze stop in Ayacucho weer veel belangstelling voor de motoren.
Vanuit de kerk kwam een begrafenisstoet, waarbij de paarse kist door de mensen naar de begraafplaats werd gedragen.
Tegen 16.0 ur vertrokken en de weg was van nieuwe asfalt met ontelbare bochten. Het weer werkte ook mee, want het was helder, maar in de verte dreigde steeds regen, war we steeds tussendoor reden. Ondanks alle ideale omstandigheden lukt het haast niet om in de bergen met de vele bochten en rijdend gemiddelde te halen van > 55km/u. Net voor het donker werd, lukte het om in een “dorpje “ overnachting te vinden. Het eerste hotel was goed, maar had gen bewaakte stalling voor de motoren. Nog even iets geprobeerd in de garage van de buren, mar dar konden wij niet in komen, omdat de stoep te hoog lag, omdat men met de straat bezig was en over de stoep liep een pvc buis.
Nog even iets geprobeerd met planken en stenen, maar toen de buis verschoof begon te vrouw te schreeuwen uit paniek. Even verderop in de straat vonden wij en soort pension. De motoren mochten in de voorste “slaapkamer” staan en wij kregen twee “kamers” toegewezen. Het beddengoed was schoon en verder was alles heel basis, maar we hadden onderdak en een veilige plaats voor de motoren en dat alles voor totaal 40 sol. ( 9 euro )

27 oktober Chincheros naar Cusco 400 km
De pension eigenaar had de vorige avond verteld , dat de weg naar Cusco helemaal piste was.
DCat was dus ook voor ons nog en hele uitdaging om Cusco te halen. Daarom om 6 uur vertrokken..
Nou de weg was weer van uitzonderlijke kwaliteit. Nieuw asfalt en bochten volgden elkaar op als in een bord spaghetti. De ene serpentine na de andere volgde. Echt en lust voor motorrijders.
Bij het plaatsje Kishuara, begon een wegopbreking. We hadden nog niet ontbeten ( alleen een paar droge biscuitjes en water ) dus vonden we het tegen 10.30 uur hiervoor tijd, dus even aangewipt in dit dorp via een onverharde smalle weg met soms modder.
Het dorp stelde niets voor, maar we vonden en adresje voor het ontbijt. Kippensoep met een half ei erin, een stuk kippenvlees en bood erbij. Het smaakte ons uitstekend want we waren ok koud geworden bij een buiten temperatuur van 8 graden op en hoogte van 3300m.
Tegen 11.30 uur weer vertrokken en toen bleek , dat het vanaf dar geen wegopbreking was, maar een pisteweg van 55km. En een echte pisteweg met vele gaten, kuilen, ribbels, zand, stenen enz.
Tot overmaat van ramp was er tijdens onze stop ook nog een dichte mist komen opzetten met regen. Dus vizier en bril beslagen en slecht zicht. Gelukkig verminderde de regen en mist na 30 minuten.
Na deze 55 km volgde wer en prima weg, zodat we tegen 16.30 uur binnen kwamen.
Ook onze Belgische deelnemers Hans, Bavo en Luc hadden de vorige dag extra km`s gereden evenals Lucien en Marleen ( op 1 motor ) dus kwamen we ongeveer allemaal tegelijk binnen.
De eersten, welke de totale dagafstand van 550 km hadden gereden, volgden een uur later. Iedereen is deze dag binnen gekomen, dus voor iedereen morgen een rustdag.

28 oktober Rustdag
Lekker tot 8.30 uur geslapen en bij het ontbijt hoorden wij dat er tegen 9.00 uur een dame zou komen, welke ons zou helpen een stempel in het paspoort te krijgen. Zoals eerder geschreven waren we illegaal het land binnen gekomen en moeten we een stempel in ons paspoort hebben, dat we Peru zijn binnengekomen. Wanneer dit stempel ontbreekt krijgen we ook geen stempel wanneer we het land verlaten. Nou is dit op zich niet zo`n probleem, maar zonder deze stempels komen we Bolivia niet in.
Gezamenlijk naar het ministerie, maar daar konden ze niets voor ons betekenen, ondanks dat ze volledig begrip hadden voor de situatie.
Het probleem moet nu met haar hulp en relaties maar aan de Boliviaanse grens “geregeld worden.
Zowel de motor als de motorkleding nog maar eens gewassen en morgen gaan we naar Machu Pichu.