Hoogteziekte

24 oktober Huarez naar Huanuca 311 km
Ondanks de lichte hoogteziekte van gistermiddag bij aankomst een goede nachtrust gehad.
Vanuit de ontbijtruimte een fantastisch uitzicht op de besneeuwde berg.
Vandaag een ultieme test voor de hoogteziekte, want de route gaat over een pas van 4700m.
Vanaf het hotel was de eerste klim naar 3700m . Tijdens en korte stop hadden we beiden toch wel een licht gevoel in het hoofd. Na even wachten verdween het en konden we verder rijden.
Het was een glooiend landschap met veel geel gras terwijl we toch op 3700 m zaten.
Tegen de middag veranderde het landschap in ruwe bergen en begon het iets te miezeren. Uit voorzorg toch maar de regenkleding aan, want de ervaring heeft geleerd, dat het hogerop vaak harder regent. Zo ok nu. Hoe hoger hoe harder het begon te regenen. Helaas ook op de pas van 4750m, zodat we weinig hebben kunnen zien. Door het geconcentreerde rijden helemaal niet aan de hoogteziekte gedacht er dus ok geen last van gehad. We hadden zelfs kleine hagelkorrels bij een temperatuur van 2 graden .Halverwege de afdaling werd het weer helder en droog en konden we an het laste stuk beginnen en moi op tijd binnen zijn.
NIET dus, want we kregen voor de zoveelste mal met een wegopbreking te maken. Tot twee maal toe zelfs. De eerste met een omleiding hoog door het dorp ,over een zandweg met kuilen, gaten. Bobeld, gleuven gevuld met dunnen mest enz. Een belachelijke omleiding en bij de weg aangekomen moesten we nog wachten. Bij de tweede was de weg helemaal afgesloten. Verwachte wachttijd 1 tot 3 uur. Om gek van te worden. Uiteindelijk werd het 1,5 uur en toen het was inmiddels 16.00 uur en nog 90 km te gan over de bergweg. Een smalle bergweg zonder vangrail en diepe afgrond. Dit gingen we dus niet halen voor het donker. Paul reed op kop en hield een straf tempo aan, zodat we uiteindelijk slechts het laatste half uur in het donker hebben gereden. Door de opstoppingen, was iederen er gestrand en dus reden we het de laatste 90 km in colonne. Een mooi gezicht om al die lampen achter elkaar te zien slingeren door de bergen. Bij aankomst in het hotel bleek er verder niemand binnen te zijn. Van de 26 motoren waren er slechts 14 binnen. `s Avonds van Rob een sms, dat hij het met de groep niet kon halen en ergens anders overnachting had gevonden. Van de anderen geen bericht.

25 oktober Huanuca naar Huancyo 348 km.
Ook vandaag weer een route op grote hoogte. Twee passen vandaag, een van 4200m en een van 4400m. Beide hebben geen probleem opgeleverd. Het is wel te merken, dat de lucht veel ijler is.
Wanneer je de regenkleding staat aan te trekken en met name het geheister van de regenbroek, dan kom je wel achter adem. Gelukkig pompt mijn rikketik binnen no time voldoende zuurstofrijk bloed rond, zodat de kortademigheid snel voorbij is.
Ook vandaag weer indrukwekkende vergezichten en mooie wegen en juist ja, weer een wegopbreking, maar gelukkig heeft deze niet veel tijd gekost.
Onderweg de eerste lama`s in een kudde schapen gezien en even een kort bezoekje aan de hoogst gelegen stad ter wereld op 4425 m. Ten minste dat zegt de stad Cerro del Pasco zelf.
Mooi op tijd binnen en op dat moment was ook juist Rob binnen en de overigen kwamen even later.
George de vriend van Malcolm, is bij Malcolm gebleven om het e.e.a. voor transport te regelen.
Hij zal zich later hopelijk weer bij ons aansluiten.
Voor Malcolm is het helaas einde oefening, want hij heeft en geperforeerde long.
Jammer Malcolm heeft in z`n uppie al heel veel gereisd en wilde op z`n 72 jarige leeftijd nog een reis door Zuid Amerika maken. Helaas is dit niet gelukt.