broer van Koningin Maxima

18 november Osorno naar San Carlo de Bariloche
Gisteravond toch wat later gemaakt dan verwacht.
We zijn s`middags de stad nog even in geweest voor de lunch , maar veel restaurants waren gesloten i.v.m. de president verkiezing. Het meest opvallend was echter dat de hele stad “droog “lag.
Geen alcohol te koop. Op de terugweg dachten we slim te zijn door bij een grote supermarkt nog wat bier te kopen, want in ons hostel was geen bar en restaurant.
Maar ook dit lukte niet. De hele afdeling was met zwart plastic afgezet, dus maar terug naar het hostel. De eigenaar was wel bereid bier te schenken, maar wanneer er politiecontrole zou komen, hadden we het bier zelf meegebracht. Een prima oplossing. Voor het avondeten regelde hij voor ons dat er een aantal grote pizza`s werden bezorgd.
Zo werd het toch nog gezellig.
Vanmorgen wat later vertrokken, want er stonden slechts 250km op de rol en een grensovergang.
Deze overgang was een van de meest soepele, want binnen een kwartier waren alle formaliteiten aan beide zijden van de grens voor ons alle vier afgerond.
We waren dus weer terug in Argentinie. Het landschap waardoor we reden deed sterk aan Zwitserland denken met deze azur blauwe meren en bergen.
Opvallend was ook de vele brem in de bermen van de weg. Metershoge struiken kleurden hele lange stroken van de berm feel geel.
Langs de kant van de weg viel ons op, dat er zoveel “grind “lag. We dachten eerst strooisel tegen de gladheid wat in de berm was gewaaid, maar daarvoor waren de grindheuvels te hoog.
Plotseling een doorkijk naar links en daar keken we op een soort maanlandschap.
Een uitdaging dus om met de motoren doorheen te rijden. Het bleek dat we door een landschap bedekt met een dikke laag as lava reden. Twee jaar geleden was er een uitbarsting van de vulkaan geweest, welke een groot deel van de omgeving onder een dikke laag as grind had bedekt.
Een prachtig uitzicht temeer omdat er op sommige plaatsen ook nog sneeuw lag.

Aangekomen bij het plaatsje Val la Angostura moesten we op zoek naar bistro Tinto.
Gerda de vrouw van Aart had ontdekt, dat de broer van koningin Maxima hier een bistro heeft.
Natuurlijk leuk om daar de lunch te nuttigen. Daar aangekomen bleek de bistro gesloten tot de avond. Het zag er ook gesloten uit, maar toch maar even aan de deur gevoeld. Deze ging open en na veel “olla “geroep verscheen de schoonmaakster. Zij gaf te kennen, dat de zaak gesloten was en dat Martin de broer van.. in het dorp was. We mochten wel even rondkijken maar vonden tussen alle foto`s aan de bar geen enkele van Maxima. De Joop van Tellegen kwam in ons boven en uiteindelijk werd er in een lade een persoonlijke kerst/nieuwjaarskaart van Willem Alexander en Maxima en de drie dochters gericht aan Martin de broer, ontdekt. De kaart was door alle vijf persoonlijk ondertekend en ging vergezeld van een familiefoto.
Dit kiekje kon wel eens geld opleveren voor de royalty freaks.

Hierna snel naar het hotel waar Paul en Ria al op ons stonden te wachten. Zij hadden de afgelopen dagen een andere route gereden en waren hier al een dag. Leuk om ze weer te zien.
Paul nog maar even gevraagd of hij mij wou helpen om de achterband te verwisselen, want met de huidige band zou ik Ushuaia waarschijnlijk niet halen en ik had toch nog een goede gebruikte achterop liggen. Niet te geloven maar binnen 30 minuten had hij de klus geklaard met gewoon handgereedschap. Dit was mij nooit gelukt.
Morgen staat er een rondrit door de omgeving op de planning. We willen de ruta de los 7 lagos gaan rijden.