Beroemd in Amerika
Door: Jan
Blijf op de hoogte en volg Jan
18 September 2007 | Verenigde Staten, Spearfish
Dinsdag 18/9 Brainerd naar Aberdeen
De weersvoorspelling voor deze dag beloofde niet veel goeds. Er werd veel regen verwacht, maar toen we vertrokken was het droog en ongelooflijk vochtig warm dus maar geen regenbroek aangetrokken. De wegen waren weer lang en dat begint soms wel saai te worden. Niet alleen lang maar ook zo recht dat een lineaal er jaloers op zou zijn. De eerste tussenstop was in Fergus Falls, waar in het informatiecentrum ook een museum over vroeger is gehuisvest. Wanneer je dingen als inktpotjes en griffel en lei, dorsmachine`s met een riem aangedreven, enz. herkent, voel je je toch wel oud worden. Na het museum een plaatselijke "koffieshop" opgezocht voor echte koffie. Hier krijg je tenminste nog drinkbare koffie, want de KFC en Mc Donaldskoffie is echte bocht. Gewoon water met een kleurtje. De serveerster sprak ons aan op de motoren, want zelf reed ze ook BMW en haar man(een lokale agent ) reed ook BMW. Deze werd natuurlijk gebeld om over de reis te horen. Binnen 10 minuten was ook de plaatselijke pers ingelicht en aanwezig en na het verhaal over de reis voor de zoveelste keer te heben verteld, werd er nog een foto van ons drieen genomen. In Oakes moest er weer getankt worden en er dreigde regen dus de regenkleding moest aan. Maar niet nadat er koffie was gedronken en de lunch genuttigd. Ook hier weer veel belangstelling van de locals en ja, je raadt het al: ook de plaatselijke pers werd gebeld en hetzelfde ritueel herhaalde zich met foto en al. Met beide verslaggevers wel de afspraak gemaakt dat ze ons een digitale kopie toesturen. Het laatste stuk met slechts een klein beetje regen gereden in tegenstelling tot de overigen van de groep, welke flinke buien op de kop hebben gehad. 's Avonds een taxi genomen naar de stad omdat we de hamburgertenten zat zijn. Op advies van de taxichauffeuse naar een restaurant gegaan waar ze "more than 50 years the best steak in town" hebben .Nou dat klopte, ik kreeg een biefstuk van 1 pond en werkelijk voortreffelijk bereid. Mals en ook nog warm van binnen. In een studentencafe, waar de serveerster, volgens Hans zo lelijk was dat een zak zout er nog geen dorst van kreeg, nog een afzakkertje genomen, want de volgende dag moesten er veel km worden overbrugd, dus op tijd (22.00 uur ) naar bed.
Woensdag 20/9 Aberdeen naar Spearfish
Deze dag moesten er 605 km worden overbrugd dus zijn we om 8.15 uur vertrokken. Het was slechts 5 graden dus de lange onderbroek moest aan. Gelukkig was het ook deze dag droog met een lichtelijk bewolkte lucht. In de loop van de morgen zou het helemaal opklaren naar een strak blauwe lucht en een temperatuur van 22 graden. Het eerste stuk was weer eentonig met lange rechte wegen. Na 125 km tanken voor de eerste keer met de bedoeling om na 50 km te gaan koffie dinken. Nou vergeet het maar, volgende 175 km was er geen tankstation en koffiestop meer te vinden. Uiteindelijk belandden we om 11.15 uur in het indianendorpje Eagle Butte. Na enkele koppen goede koffie en een heerlijk stuk appeltaart het dorpje doorgereden en verder op weg over de eindeloze wegen. Er stond inmiddels een straffe wind, waardoor we schuin hangend op de motor het stadje Sturgis binnen reden. Deze stad staat onder de Harley Davidson rijders bekend als de plaats met de grootste Gathering HD .Vorige maand was hier een bijeenkomst van schrik niet: 300.000 motoren, welke tijdens een parade in een lang lint over Mainstreet zijn gereden. Moet geweldig indrukwekkend zijn geweest. In de lokale saloon koffie en lunch gehad en informatie over een mooie alternatieve route naar Spearfisch gekregen. De route liep door de Spearfisch Canyon welke in volle pracht stond vanwege de vele herfstkleuren en het mooiste; er waren weer heerlijke BOCHTEN zoals we in de bergen gewend zijn. De plaatselijke snelheidsbeperkingen aan de laars gelapt en even flink aan het gas getrokken om de bochten vol te kunnen nemen. Hard rijden in de VS is er niet bij want op de doorgaandewegen mag er 65 mijl (plm 105 km) worden gereden en in de dorpen 25 mijl. Merkwaardige voorrangsregeling op gelijkwaardige kruisingen. Op alle 4 de wegen staan stopborden. Degene die het eerste op de kruisingaankomt en stopt (en dit doen ze echt allemaal) mag ook als eerste oversteken. Morgen hebben we een zgn. rustdag wat betekent dat we twee nachten in hetzelfde hotel blijven dus even tijd hebben om de was in de machine en droger te doen. Morgen heerlijk rijden in de omgeving van de Black Hills en een bezoek aanMount Rushmore (de berg waar de koppen van de VS presidenten zijn uitgehouwen in de bergwand).
Trouwens leuk om jullie reactie`s te lezen. Geeft toch nog een beetje een thuisgevoel.
Groeten vanuit Spearfish.
De weersvoorspelling voor deze dag beloofde niet veel goeds. Er werd veel regen verwacht, maar toen we vertrokken was het droog en ongelooflijk vochtig warm dus maar geen regenbroek aangetrokken. De wegen waren weer lang en dat begint soms wel saai te worden. Niet alleen lang maar ook zo recht dat een lineaal er jaloers op zou zijn. De eerste tussenstop was in Fergus Falls, waar in het informatiecentrum ook een museum over vroeger is gehuisvest. Wanneer je dingen als inktpotjes en griffel en lei, dorsmachine`s met een riem aangedreven, enz. herkent, voel je je toch wel oud worden. Na het museum een plaatselijke "koffieshop" opgezocht voor echte koffie. Hier krijg je tenminste nog drinkbare koffie, want de KFC en Mc Donaldskoffie is echte bocht. Gewoon water met een kleurtje. De serveerster sprak ons aan op de motoren, want zelf reed ze ook BMW en haar man(een lokale agent ) reed ook BMW. Deze werd natuurlijk gebeld om over de reis te horen. Binnen 10 minuten was ook de plaatselijke pers ingelicht en aanwezig en na het verhaal over de reis voor de zoveelste keer te heben verteld, werd er nog een foto van ons drieen genomen. In Oakes moest er weer getankt worden en er dreigde regen dus de regenkleding moest aan. Maar niet nadat er koffie was gedronken en de lunch genuttigd. Ook hier weer veel belangstelling van de locals en ja, je raadt het al: ook de plaatselijke pers werd gebeld en hetzelfde ritueel herhaalde zich met foto en al. Met beide verslaggevers wel de afspraak gemaakt dat ze ons een digitale kopie toesturen. Het laatste stuk met slechts een klein beetje regen gereden in tegenstelling tot de overigen van de groep, welke flinke buien op de kop hebben gehad. 's Avonds een taxi genomen naar de stad omdat we de hamburgertenten zat zijn. Op advies van de taxichauffeuse naar een restaurant gegaan waar ze "more than 50 years the best steak in town" hebben .Nou dat klopte, ik kreeg een biefstuk van 1 pond en werkelijk voortreffelijk bereid. Mals en ook nog warm van binnen. In een studentencafe, waar de serveerster, volgens Hans zo lelijk was dat een zak zout er nog geen dorst van kreeg, nog een afzakkertje genomen, want de volgende dag moesten er veel km worden overbrugd, dus op tijd (22.00 uur ) naar bed.
Woensdag 20/9 Aberdeen naar Spearfish
Deze dag moesten er 605 km worden overbrugd dus zijn we om 8.15 uur vertrokken. Het was slechts 5 graden dus de lange onderbroek moest aan. Gelukkig was het ook deze dag droog met een lichtelijk bewolkte lucht. In de loop van de morgen zou het helemaal opklaren naar een strak blauwe lucht en een temperatuur van 22 graden. Het eerste stuk was weer eentonig met lange rechte wegen. Na 125 km tanken voor de eerste keer met de bedoeling om na 50 km te gaan koffie dinken. Nou vergeet het maar, volgende 175 km was er geen tankstation en koffiestop meer te vinden. Uiteindelijk belandden we om 11.15 uur in het indianendorpje Eagle Butte. Na enkele koppen goede koffie en een heerlijk stuk appeltaart het dorpje doorgereden en verder op weg over de eindeloze wegen. Er stond inmiddels een straffe wind, waardoor we schuin hangend op de motor het stadje Sturgis binnen reden. Deze stad staat onder de Harley Davidson rijders bekend als de plaats met de grootste Gathering HD .Vorige maand was hier een bijeenkomst van schrik niet: 300.000 motoren, welke tijdens een parade in een lang lint over Mainstreet zijn gereden. Moet geweldig indrukwekkend zijn geweest. In de lokale saloon koffie en lunch gehad en informatie over een mooie alternatieve route naar Spearfisch gekregen. De route liep door de Spearfisch Canyon welke in volle pracht stond vanwege de vele herfstkleuren en het mooiste; er waren weer heerlijke BOCHTEN zoals we in de bergen gewend zijn. De plaatselijke snelheidsbeperkingen aan de laars gelapt en even flink aan het gas getrokken om de bochten vol te kunnen nemen. Hard rijden in de VS is er niet bij want op de doorgaandewegen mag er 65 mijl (plm 105 km) worden gereden en in de dorpen 25 mijl. Merkwaardige voorrangsregeling op gelijkwaardige kruisingen. Op alle 4 de wegen staan stopborden. Degene die het eerste op de kruisingaankomt en stopt (en dit doen ze echt allemaal) mag ook als eerste oversteken. Morgen hebben we een zgn. rustdag wat betekent dat we twee nachten in hetzelfde hotel blijven dus even tijd hebben om de was in de machine en droger te doen. Morgen heerlijk rijden in de omgeving van de Black Hills en een bezoek aanMount Rushmore (de berg waar de koppen van de VS presidenten zijn uitgehouwen in de bergwand).
Trouwens leuk om jullie reactie`s te lezen. Geeft toch nog een beetje een thuisgevoel.
Groeten vanuit Spearfish.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
