Van Flagstaff naar Globe
Door: Jan
Blijf op de hoogte en volg Jan
01 Oktober 2007 | Verenigde Staten, Los Angeles
Maandag 01 oktober
's Morgens vroeg opgestaan want ik moest eerst om 7.30 uur de tandarts bellen voor een afspraak. Het leek mij echter beter om direkt voor de deur te gaan staan om 7.30 uur. En dat werkte. Ik kon na 15 minuten al worden geholpen en bij het afrekenen zei hij: No fee, because the people in Europe should not think, that all Americans are such a bastards as Bush. Mooie meevaller dus.
De route ging over een mooie weg met zoals gebruikelijk strak asfalt en de omgeving werd gekenmerkt door heuvels/bergen met ontzettend veel dennenbomen.
Opvallend hoe de lanschappen van elkaar verschillen van dag tot dag, want 200 km terug zaten we nog in Death Valley.
Tijdens het tanken worden we veel aangesproken, "Where do you come from?" en "Where are you going to?" zijn veel gestelde vragen. We geven maar voor de zoveelste keer het standaard antwoord. Aan de andere kant is al die belangstelling ook wel leuk. Je treft op deze manier ook de interessante andere reizigers.
Mensen welke ook kleinere of grote reizen per motor maken. Deze dag troffen we een echtpaar uit Uruquai. We kwamen met elkaar in gesprek omdat hij dezelfde BMW motor had. Deze zie je hier haast niet, omdat het bijna allemaal Harley`s zijn.
Hij had zijn motor nieuw gekocht in Miami en zijn vrouw was hem nagevlogen.
Ze reden nu 3 weken door de VS en hadden nog enkele weken te gaan. Daarna zou hij de motor ergens stallen, om volgend jaar terug te keren en naar Alaska te reizen.
Daarvoor waren de weersomstandigheden nu te slecht.
Hij gaat dan samen met een bekende Zwitserse werelreizigers afzakken nar het zuidelijkste puntje van Zuid Amerika.
Een tijdje terug kwamen we in gesprek met een Amerikaan welke al 3 maanden rondreisde. Hij had al voor de derde maal zijn bedrijf verkocht en van de opbrengst ging hij weer reizen.
Hij had nog voor plm. 2 maanden geld en moest dan weer gaan werken.
Voor de lunch zoeken we meestal een klein lokaal restaurant op of een wegrestaurant gerund door locals.
Zo ook deze dag en natuurlijk werd er weer naar onze reis gevraagd.
De eigenaresse was zo onder de indruk dat we een gratis lunch kregen aangeboden. Tot op heden hebben we de Amerikanen steeds als vriendelijk, behulpzaam en geinteresseerd ervaren.
's Morgens vroeg opgestaan want ik moest eerst om 7.30 uur de tandarts bellen voor een afspraak. Het leek mij echter beter om direkt voor de deur te gaan staan om 7.30 uur. En dat werkte. Ik kon na 15 minuten al worden geholpen en bij het afrekenen zei hij: No fee, because the people in Europe should not think, that all Americans are such a bastards as Bush. Mooie meevaller dus.
De route ging over een mooie weg met zoals gebruikelijk strak asfalt en de omgeving werd gekenmerkt door heuvels/bergen met ontzettend veel dennenbomen.
Opvallend hoe de lanschappen van elkaar verschillen van dag tot dag, want 200 km terug zaten we nog in Death Valley.
Tijdens het tanken worden we veel aangesproken, "Where do you come from?" en "Where are you going to?" zijn veel gestelde vragen. We geven maar voor de zoveelste keer het standaard antwoord. Aan de andere kant is al die belangstelling ook wel leuk. Je treft op deze manier ook de interessante andere reizigers.
Mensen welke ook kleinere of grote reizen per motor maken. Deze dag troffen we een echtpaar uit Uruquai. We kwamen met elkaar in gesprek omdat hij dezelfde BMW motor had. Deze zie je hier haast niet, omdat het bijna allemaal Harley`s zijn.
Hij had zijn motor nieuw gekocht in Miami en zijn vrouw was hem nagevlogen.
Ze reden nu 3 weken door de VS en hadden nog enkele weken te gaan. Daarna zou hij de motor ergens stallen, om volgend jaar terug te keren en naar Alaska te reizen.
Daarvoor waren de weersomstandigheden nu te slecht.
Hij gaat dan samen met een bekende Zwitserse werelreizigers afzakken nar het zuidelijkste puntje van Zuid Amerika.
Een tijdje terug kwamen we in gesprek met een Amerikaan welke al 3 maanden rondreisde. Hij had al voor de derde maal zijn bedrijf verkocht en van de opbrengst ging hij weer reizen.
Hij had nog voor plm. 2 maanden geld en moest dan weer gaan werken.
Voor de lunch zoeken we meestal een klein lokaal restaurant op of een wegrestaurant gerund door locals.
Zo ook deze dag en natuurlijk werd er weer naar onze reis gevraagd.
De eigenaresse was zo onder de indruk dat we een gratis lunch kregen aangeboden. Tot op heden hebben we de Amerikanen steeds als vriendelijk, behulpzaam en geinteresseerd ervaren.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
