Rustdag Varanasi

Maandag 19 november

Vandaag een rustdag in Varanasi dus de gelegenheid om deze historische stad aan de Ganges te bekjken.
Hiervoor samen met de Jaja`s en Michael twee tsjoektsjoek`s gehuurd. Je weet wel, van die brommertjes waar twee personen achterin overdekt kunnen zitten. Dit is een belevenis op zich in dit hectische verkeer. Wat een gescheur en wanneer het verkeer vastzit, kruipen ze overal tussendoor. En maar toeteren en mopperen. Dwars door kleine steegjes waar amper een tsjoek door past maar toch met volle vaart langs de loslopende koeien en de kraampjes. Bij het steegje welke naar de Ganges gaat gestopt en daar zat een slangenbezweerder. De slangen reageerden niet direct op de fluit dus kregen ze letterljk en figuurlijk een klap om de oren oftewel op de kop. Niet dat het veel hielp maar ja, het maakte toch indruk bij de omstanders. Bij de Ganges aangekomen lieten wij ons overhalen om een boottocht in een roeiboot over de Ganges te maken. Ons doel was om een Gath te bezoeken. Dit zijn lijkverbrandingsplaatsen. De overledenen worden hier door de mannelijke familieleden heengebracht op een draagbaar. De ene is helemaal ingewiklkeld en bij de andere is het gezicht nog zichtbaar. Eerst wordt het lichaam in de Ganges gewassen door het op de baar onder te dompelen in de Ganges. Vervolgens wordt er ter plaatse brandhout gekocht bij een van de handelaren. De kwaliteit van het hout bepaald een deel van de kosten. Hoe belangrijker en rijker de familie hoe duurder de houtsoort. Een verbranding varieerd tussen de 50 en 1000 euro afhankelijk van het soort hout, de gebruikte olie en of het lichaam nog gemasseerd wordt. Het hout wordt gestapeld, het lichaam erop gelegd en het vuur ontstoken. Dit verbranden duurt plm. 3 uur. Bij deze ceremonie zijn alleen mannen aanwezig. Vrouwen zijn hierbij verboden omdat deze te emotioneel kunnen worden. In het verleden is het zelfs voorgekomen dat een vrouw zich uit verdriet op de brandstapel stortte. De overgebleven as wordt, door daarvoor speciaal aanwezige mannen, gezeefd in de Ganges en alle overgebleven niet verbrande maar waardevolle metalen, zoals gouden sieraden en tanden, worden eruit gezeefd en komen toe aan de beheerder van het daarboven gelegen grote gebouw waarin het \"eeuwige\" vuur brandt. Hij is ervoor verantwoordelijk dat dit altijd blijft branden, 24 uur per dag. Dit vuur brandt al honderden jaren. Al het vuur voor de verbranding wordt middels een fakkel uit dit vuur gehaald.

In deze Ganges vinden ook veel religieuze wassingen door de mensen zelf plaats en ook het wasgoed wordt hierin gewassen. Jong en oude doet aan deze rituele wassingen. Ik zat er niet graag in want het water was erg groen maar volgens de roeier is het water zuiver en schoon. Ik denk echter dat het bij ons verboden zwemwater zou zijn.