12-15 januari Busua

12 januari
Gisteren hebben wij besloten om een dag eerder Kumasi te verlaten, dan het schema aangeeft.
De voor ons interessante dingen hebben wij volgens ons wel gezien en de temperatuur en luchtvochtigheid zijn hier zo hoog, dat je bij het minste of geringste begint te zweten.
Rosalie en Jan besloten om dezelfde reden ook te vertrekken.
Rosalie en ik zijn degenen, welke het slechtst tegen de hoge temperatuur en hoge luchtvochtigheid kunnen.
Wij beiden lopen dan ook de hele dag met een doekje om het zweet af te vegen.
Er waren slechts 120km af te leggen, dus konden lekker rustig de dag starten.
Om de stad Kumasi uit te komen nam wel de nodige tijd in beslag. De taxi`s rijden hier als kamikaze`s.
Invoegen is voor hen geen enkel probleem. Gewoon ertussen drukken.
De weg was geasfalteerd maar de laatste 12km was..........,inderdaad rode pistewegen en we hadden net de dag ervoor de camper laten wassen.
Om zo weinig mogelijk stof op te doen waaien maar met een snelheid van 20km/u gereden.
Tegen 16.00 uur kwamen wij aan bij het Boabeng monkey sanctuary.
Dit is een beschermd natuurgebied voor de apen.
Gelijk een gids geregeld en de rondleiding door het dorp en bos gestart.
De apen hebben blijkbaar een neus voor toeristen, want amper in het dorp gearriveerd kwamen ze al op
ons af. Overal bordjes "Don`t feed the animals", maar er waren wel bananen te koop en de gids adviseerde ze te kopen, omdat de apen dan nog dichterbij komen.
Toch wel een leuke ervaring om de apen van zo dichtbij te kunnen bekijken.
Ook de rondleiding door het bos was interessant, vanwege de"ficus trees"
Dit zijn bomen welke zich om de originele boom heen kronkelen en de sappen uit de boom als voedingsstof gebruiken.
Hele grote bomen sterven hierdoor binnen 100 jaar af, verrotten en de ficus tree blijft over als een soort holle boom met wortels.
Na afloop met Jan, Rosalie en Sekou een wijntje gedronken en Jeannette heeft een heerlijke kaasfondue als diner gemaakt.
De temperatuur was inmiddels zo ver gedaald, dat we een broek en trui aan moesten trekken om warm te blijven.
HEERLIJK

13 januari
Vandaag slechts 20km naar Nkoranza, maar wel weer met 12 km pisteweg.
Hier zullen we het project Hand in Hand bezoeken.:
"De Hand in Hand community is in 1992 opgericht door de Nederlandse tropenarts Ineke Bosman, toen zij de grote nood zag van kinderen met een verstandelijke beperking.
In Ghana wordt een geestelijke handicap vaak in verband gebracht met "kwade geesten" .
Deze geesten kunnen bijv. door "foutief gedrag" van de moeder in het kind zijn gekomen.
Om die reden worden deze kinderen nogal eens als oud vuil behandeld en in de steek gelaten.
Gewoon op een markt achtergelaten bijv. of ze komen in een weeshuis terecht, waar ze door de
andere"gezonde "kinderen worden mishandeld.
Hand in Hand biedt deze kinderen een veilige thuishaven middels goede verzorging, veilig onderdak en veel liefde.

We hebben vanmiddag met eigen ogen kunnen zien, dat dit inderdaad het geval is.
Inmiddels hebben Ab en Jeannette van Galen de leiding overgenomen en verblijven er 65 kinderen hier.
Meestal kinderen met het syndroom van Down, maar ook enkele meervoudig gehandicapte kinderen, zoals een meisje zonder armen en benen.
Ze is geestelijk licht beperkt, maar gaat wel naar de gewone school hier in het dorp.
Ze werd echter niet bevorderd naar de tweede klas, omdat ze niet kan schrijven.
Dankzij de inspanning van de leiding moet ze nu leren schrijven met een pen in de mond.

Vanmiddag tegen 16.00 uur mochten ze in het "zwembad "van 50cm diep om te spartelen.
Bijzonder om te zien hoe de autistische kinderen gewoon 1 uur op dezelfde plek in het water blijven staan of onder de waterstraal Anderen rennen, dansen of spartelen en het meisje zonder armen en benen ligt 1 uur in het water bewegingen te maken met haar lijfje
Het is zo ongelooflijk indrukwekkend om dit alles mee te maken.
Het geluk van de kinderen, het enthousiasme van de lokale vrijwilligers, welke hier ook op het terrein slapen.
Elke "moeder "woont” hier in een huisje met 3 kinderen.
Ook komen hier regelmatig jongelui uit o.a. Nederland, welke als vrijwilliger 3 maanden komen werken.
Het hand in hand project werkt met een jaarbudget van slechts 100.000,- euro.
Hiervan moet echt alles worden betaald inclusief de bouw van nieuwe huisjes voor nieuwe bewoners.
Meer info op : www.operationhandinhand.nl
Echt even deze site bezoeken.
Geen grote witte Landcruisers en strijkstokken verhaal.
Hier komt elke euro gift op de juiste plaats terecht.

14 januari
Vanmorgen werden we reeds vroeg gewekt door het lawaai van de kinderen. Na het ontbijt worden er eerst rondjes over het terrein gewandeld voor de lichamelijke beweging.
Natuurlijk ook weer veel aandacht voor onze campers.
Tegen 9.00 uur kregen we en rondleiding over het terrein en een uitleg, wat er allemaal voor de kinderen te doen valt.
In de speciale arbeidshal werden kralen geregen, tassen en portemonnee`s in elkaar genaaid en de “besten” konden zelfs weven. Van deze geweven stroken worden dan weer shawls gemaakt.
Aangezien het zaterdag was, werd er niet gewerkt en konden we de kinderen dus niet bezig zien.
Ook is er op het terrein een spelletjes hutje, lego hutje, snoozle ruimte voor de autistische kinderen een voetbalveldje enz.
We waren allemaal diep onder de indruk en onze dames hebben het winkeltje redelijk leeg gekocht.
Van een 12 meter lange strook stof werden ter plekke nog 4 shawls geknipt en diverse begeleidsters moeten de losse rafels gaan knopen, wat met enthousiasme werd gedaan.
Iedereen hier is met hart en ziel verknocht aan dit project.
Tegen 12.00 uur namen we toch wel met enige tegenzin afscheid.
Ineke,Bob. Albert en Jeannette vroegen ons zelfs nog een dag te blijven.

De route van vandaag liep door een prachtig groen heuvellandschap.
Helaas was het zicht slecht door de hamatan wind. Deze wind waait in de droge periode en voert heel
veel stof mee. Ook veel roetdeeltjes van de aangestoken bermbrandjes om de bermen schoon te houden.
Dit jaar duurt de hamatan extra lang en is extra stoffig.
Onderweg plotseling een grote stoet vrouwen en mannen en een soort orchestje.
Zingend en dansend bewogen ze zich voort in een lang lint.
Verschillende groepen vrouwen en elke groep in dezelfde kleur kleding.
Het bleken kerkgangers te zijn onderweg naar de picknick, zoals een van de jongens het noemde.
Een kleurig en vrolijk spektakel.

Net voorbij West Coast zagen we tientallen jonge mannen en jongens bezig om de visnetten binnen te halen. Het zijn netten van zeker 300m lengte. s`Morgens wordt het net door een bootje het water ingetrokken en met een lus wordt het begin weer aan land gebracht.
Vervolgens worden de beide uiteinden het strand opgetrokken om de gevangen vis binnen te halen.
Het binnen trekken van de netten werd door ritmisch gezang begeleid.
Het binnenhalen van de twee lussen met netten, duurt zeker 2 uur.
De opbrengst viel ons erg tegen. Erg veel kleine vis en maar weinig grote.
Sekou heeft voor ons toch 8 mooie vissen weten te kopen voor het avondeten.
Aangekomen bij de auto bleken Jan en Rosalie te hebben gebeld. Ze waren door de politie met de lasergun betrapt op te hard rijden. 23 km te hard. Normaal moet er dan over de prijs worden onderhandeld ( geld gaat in de zakken van de agenten) maar Jan zei dat Sekou zou komen. Dit duurde ze te lang en Jan moest een papiertje ondertekenen, waar op de achterkant een bedrag van 300 cedis stond.
Hierover belde Jan met Sekou, omdat hij niet begreep, wat dit inhield.
Nadat we 20 minuten later bij Jan aankwamen, was de politie reeds verdwenen met zijn internationale rijbewijs. Deze kon hij op het buro komen ophalen. Onderweg hierheen, stond de politie weer te laseren.
Het was dezelfde groep.
Het praatje van Sekou met de betreffende agent kon beginnen.
Na 10 minuten kwam Sekou terug met de mededeling:`Hij vraagt nu 50 cedis”.
Uiteindelijk liep het af met een sisser van 30 cedis.

Deze avond heeft Sekou voor het schoonmaken van de vis gezorgd, deze gemarineerd en gegrild.
Jeannette en Rosalie voor het overige, dus al met al een heerlijke gezellige maaltijd met ons vijven.

15 januari
Vandaag een rustdag, welke we hebben gebruikt voor een bezoek aan de stad Takoradi om geld te halen en wat boodschappen te doen.
Vanmiddag een luie middag en wat gezwommen, want we staan met de campers slechts 25 meter van het strand met een heerlijke zee.