1-5 januari van Wli naar Kpando

1 januari
Dankzij de koude nacht en de alcohol tot 11 uur geslapen en er verder een echte rustdag van gemaakt dus helemaal niets gedaan vandaag.

2 januari
Vroeg opstaan vandaag, want er gaan een wandeling naar de Wli waterval maken en te laat betekent erg warm.
Dus om 7.15 uur vertrokken voor een wandeling van plm. 1 uur naar de waterval.
Een prachtige wandeling door een jungle achtig gebied, waardoor een wandelpad loopt.
Een gebied met prachtige grote bomen, heel veel vlinders en diverse malen een riviertje oversteken.
Vlak bij het dorp veel kinderen, welke water uit het riviertje haalden.
Grote schalen/emmers op hun hoofd gevuld met 10 tot 25 liter water.
Er was ook wel een bron in het dorp, maar dit water was door God gegeven en veel zuiverder.

Onder leiding van onze gids bereikten we tegen 8.30 uur de waterval.
Met een hoogte verschil van 100 m viel het water naar beneden.
Door de wind verstoof een deel van het water wat een prachtig beeld gaaf in het meertje.
Het was de bedoeling om daar een tijdje te blijven om ook te kunnen pootjebaden enz. maar zo vroeg
op de dag en nog geen zon op het water maakte het niet erg aanlokkelijk om het water in te gaan.
Er was nog een route naar de bovenkant van de waterval, wat nog een wandeling/klauterweg
was van 1 uur.
Alleen Ruud was hiervoor te vinden. Bij het meer ontstond een misverstand met de gids. Hij zei niet betaald te zijn
door het buro om ook de wandeling naar de top te maken.
Na enige discussie vertrok hij toch samen met Ruud.

Onze wandeling terug was heerlijk. Bij het riviertje waren vrouwen de kleren aan het wassen,wat steeds weer een mooi plaatje oplevert.
Het dorp doorgelopen naar hotel Waterfall Heights voor een heerlijke lunch en tegen 12.0 uur waren we terug bij de camper.
Bij aankomst bleek Ruud daar te staan met een douanier.
De gids had op het laatste moment toch besloten niet mee te gaan naar boven, waarop Ruud besloot alleen te gaan.
Onderweg was hij verkeerd gelopen en ongemerkt de grens met Togo overgestoken en opgepakt.
Na veel uitleg hebben ze hem terug naar de camping gebracht.
Natuurlijk ook niet erg verstandig om zonder gids, zonder kaart en zonder mobiele telefoon een gebied in te gaan welke je helemaal niet kent.

De verdere middag gewoon geluierd bij de camper.
Morgen zouden we nog en dag hier blijven, maar gelukkig hebben we besloten een dag eerder te vertrekken om op het volgende adres een nacht extra te blijven.


3 januari
Van de Wli watervallen naar Kpando.
Geen bijzondere dingen vandaag op stapel, dus konden we rustig vertrekken vanmorgen..
We waren al op tijd in Kpando, waar nog geen overnachtingsplek geregeld was. We zouden proberen vrij te kamperen ergens aan het Voltameer. Even weer twee dagen/nachten aan het water bij deze warmte was erg aanlokkelijk. In Kpando aangekomen bleek er nergens een plek te vinden aan het water.
We kregen van de douanier toestemming om op een pleintje vlak bij de markt te staan, veilig achter de omheining.Geen aantrekkelijk alternatief zo dicht bij de drukke vissershaven tussen de stalletjes.
Gezamenlijk besloten om naar een klein pottenbakkers dorpje te gaan enkele kilometers ten noorden van
Kpando. Dit dorp zouden we toch de volgende morgen bezoeken, dus lag op onze route.

Het dorpje stelde niet veel voor, maar we vonden toch een plekje naast het kerkje.
Uit het gesprek met de dame van het pottenbakkerscollectief kwam naar voren, dat we toestemming aan het dorpshoofd moesten vragen. Tegen 16.00uur waren we daar, natuurlijk met 2 flessen drank.
Helaas was de delegatie van dorpshoofden niet kompleet, dus moesten we de volgende morgen om 8.00 uur terug komen. Met de dames uit het dorp was afgesproken, dat zij voor ons zouden koken.
Inmiddels hadden we ook bezoek gehad van een muziekleraar uit Kpando, welke les geeft aan een brasssband. Of er een muzikant in ons midden was. Nee dus. Wel afgesproken, dat ze `s avonds voor ons zouden optreden.
Hij voelde zich zeer vereerd en beloofde om 20.00 uur op ons pleintje te zijn.

Het eten wat de dames uit het dorp hadden bereid was heerlijk. Fufu ( gestampte cassave, yam en bakbananen) met een vissaus en rijst met pindasaus . Heerlijke lokale gerechten samen met een wijntje van onszelf.
Inmiddels had de band plaatsgenomen en begonnen te spelen.
Ze speelden uitsluitend hele noten, waardoor het klonk als vroeger in de kerk. Langzaam maar op de drums en jambee werd een Afrikaans ritme gespeeld. Een bijzonder optreden, vooral toen we werden
Uitgenodigd om mee te dansen en na enige tijd ook enkele lokale dames zich op de “dansvloer “ waagden. Na het laatste (langzame ) nummer wat als toegift diende sprak ik twee van de jonge muzikanten aan met de vraag of ze niet wat konden spelen wat meer swingt.
Zoiets als “When de saints come marching in “ Dit was koren op zijn molen en gelijk begonnen enkele leden dit nummer te spelen in …..ja hoor;hele noten.
Maar het was een hele bijzondere avond met dit lokale diner en speciale optreden.
Enkele flessen later toch maar naar bed gegaan.

4 januari
`s Nachts tegen 01.00 uur werd er op de camper gebonkt en hoorden we Margriet schreeuwen; “Mijn computer is gestolen “
Er was een jongetje in haar tent gekomen en had de laptop van Margriet gestolen. Ze was hiervan wakker geworden, maar te laat om de diefstal te voorkomen. Nog wel in een flits de contouren van de dief gezien.
Gelijk de dames van de potterie wakker gemaakt, de pastor wakker gemaakt om te proberen de jeugdige dief te achterhalen. Inmiddels had zich door het lawaai een hele groep mannen en vrouwen om onze campers verzameld, maar het enige wat zij deden was door elkaar heen praten/schreeuwen.
Na een uur was er nog geen enkele actie. Hierop iedereen “weggejaagd en gezegd, dat ze actie moesten gaan ondernemen en jongens uit het dorp moesten gaan ondervragen .Margriet en ik besloten, daarop naar de chief ( dorpshoofd) te gaan en deze wakker te maken. Uiteraard was ook hij zeer verbolgen over deze diefstal. Om meer druk uit te oefenen tegen hem gezegd, dat Margriet ook voor de ambassade werkt en er dus ook vertrouwelijke stukken op de computer staan. De Nederlandse ambassade zou wellicht ook aktie kunnen ondernemen.
Hij beloofde direkt de verdachte persoon , welke Margriet dacht te herkennen als de dief, van zijn bed te laten lichten en te ondervragen.
Hierop zijn wij terug gegaan naar de camper en na een kop thee is Margriet naar bed gegaan.
Tegen 3.00 uur ben ik nogmaals naar de chief gelopen om druk op de ketel te houden. De groep zat nog steeds buiten in overleg. Ze hadden de jongen ondervraagd, maar daar was niets uitgekomen. Deze jongen was de hele middag samen met vele anderen de hele middag al bij ons op het plein geweest.
Margriet dacht in hem de dief te hebben herkend en blufte hiermee. De chief vertelde, dat hij de jongen in aanwezigheid van zijn opa had ondervraagd, maar volgens hem was de jongen niet de dader.
De chief zei, dat de jongen ietwat afwezig was, doordat hij`niet helemaal normaal was, een laag iq heeft.

De volgende morgen zou de stadsomroeper de diefstal bekend maken, in de hoop dat de dief zich zou melden of een van de ouders iets verdachts had gehoord.
Om 4.30 uur werden we opgeschrikt door het geluid van slaan op een conservenblijk en iemand, welke luid iets riep. Het was de omroeper.
Tegen 8.00 uur zouden we bij de chief zijn voor de kennismaking, maar zijn assistent gaf aan, dat wij in de loop van de morgen meer van hem zouden horen. Inmiddels hadden zich reeds vele mensen verzameld. op het pleintje om hun ongenoegen kenbaar te maken over de diefstal. (uiteraard ook nieuwsgierigheid )
Hierop zijn wij eerst maar naar de schuur van de pottenbakkersdames gegaan, waar onze dames zich flink te buiten zijn gegaan. Alles was mooi en voor alles was thuis wel een plek te vinden.
Tegen 11.00 uur kwam er een delegatie van de chief. Ze brachten verslag uit, maar hadden eigenlijk niets nieuws te melden.
De dief werd aangemoedigd om de laptop ergens neer te leggen,zodat iemand deze zou vinden en terug kon brengen. De laptop niet weggooien of verkopen dus.
De hele diefstal was een grote smet op een prachtige avond.

Om 12.00 uur vertrokken naar Atimpoku, welke aan de andere kant van het stuwmeer ligt.
Onderweg nog een Kente dorp bezocht, waar op traditionele wijze de kente stoffen worden geweven op bijna oneindige stroken van plm. 10 cm , welke voor een eindproduct aan elkaar worden genaaid.
Om 17.00 uur aangekomen op Aylor Bay, heerlijk direkt gelegen aan het Voltameer, zodat we zo direkt vanuit de camper het water in kunnen duiken.
Een heerlijke plaats waar we 5 nachten zullen blijven. Nog wel een aantal excursies op het programma, maar dit deel van de reis begint toch wel een beetje op een vakantie te lijken, met al deze rustdagen en de luxe van Ghana.
Een mooi opstapje om weer te kunnen wennen aan alle luxe in Europa.