16-22 januari en korte evaluatie

17 januari
Een heerlijke rustdag met een korte wandeling naar het vissersdorp vlak bij onze camping.
Jan en Sekou hadden daarvoor reeds 15 lobsters ( languines ) gekocht, welke Sekou voor ons heeft gekookt en gebakken. De dames hadden weer voor de andere gerechten gezorgd, dus weer een gezellige avond. We kregen nog gezelschap van twee Nederlandse meisjes , welke wij ontmoet hadden bij hand in hand. Ze werken daar als vrijwilliger en hadden een weekend vrij genomen. Ook zij hebben van de lobster genoten.

18 januari
Voor vandaag staat er een bezoek gepland aan het vissersdorp Ankobra.
Aangezien Ruud en Connie een paar dagen hun eigen programma willen draaien en gisteren zijn vertrokken, zitten we minder vast aan de vertrektijd en vertrekken tegen 10.30 uur.
Het bezoek aan het vissersdorp viel eigenlijk erg tegen.
Niets nieuws t.o.v. hetgeen wij al enkele malen hebben gezien.
Bovendien was het ontzettend warm bij een hele hoge luchtvochtigheid, zweten dus.
De gids welke ons rondleidde was de pastor van het dorp en hij wist een dorp verderop wel een goede lunch gelegenheid.
Na 15km toch maar gekeerd, want het zou te laat worden op deze manier.
Vervolgens zouden we op de terugweg nog even Takoradi ingaan om wijn te kopen en geld te pinnen. Bovendien zit er aan de rotonde hier een Total benzinestation, dus goede diesel.
Vanaf de rotonde rechts en daarna direkt links naar het tankstation.
Fout dus.
We werden direct door een politieagent aangesproken, dat we over een dubbele streep waren
gereden. Wij kijken ,maar zagen geen strepen, want er lag allemaal zand over dit deel van de strepen.
Zowel Jan en Rosalie als wij zouden een bekeuring krijgen.
De agent merkte tevens op, dat Jan twee dagen terug ook al een bekeuring voor speeding had gehad en dit had afgekocht voor 30 cedi.
Het spelletje van Sekou begon weer. Dit duurde al met al 1.5 uur en uiteindelijk moest er voor elke auto 10 cedi worden betaald.
We beginnen onze buik een beetje vol te krijgen van dit soort corrupte mensen in Ghana.
Tot op heden is Ghana voor ons het land met de minst vriendelijke mensen, terwijl dit juist
volgens de reisgidsen andersom zou moeten zijn.
Wellicht heeft dit ook te maken met de betere omstandigheden en dat men hier al meer gewend is aan toeristen en de uitbuiting hiervan.
Een blanke betaald direct het dubbele van een zwarte mens.
Door dit akkefietje, waren we eerst om 18.15 uur op het resort in Anomabo.
Door de slopende warmte en het wachten was iedereen moe en lagen we reeds om 22.00 uur in bed.

19 januari
Door o.a. de koelte van de nacht en de vermoeidheid een goede nachtrust gehad en tot 8.30 uur geslapen.
Verder deze dag als rustdag bij de camper en op het strand gelegen.

20 januari
Het echte aftellen is nu begonnen, want vanaf vandaag is het nog slechts 1 week totdat we naar huis gaan.
Voor vandaag staat er o.a. een bezoek aan het Nationale park Kakum gepland.
Een regenwoud voor de toeristen toegankelijk om de mensen bewust te maken van de waarde van het regenwoud en behoud daarvan.
Slechts 10 % van het oorspronkelijke regenwoud in West Afrika is nog aanwezig.
Een deel van de wandeling ging over touwbruggen. Totaal 7 touwbruggen, aaneengesloten, met een totale lengte van 350m. De hoogste hangt 40m boven de grond.
Tevens gaf de gids uitleg over diverse bomen, maar veel informatie was dezelfde als welke wij in het arboretum hadden gekregen.
Het park trekt jaarlijks meer dan een miljoen bezoekers, waarvan veel schoolkinderen. Ook deze dag waren er honderden schoolkinderen in hun schooluniform.

Tegen 12.00 uur vertrokken naar de tweede excursie.
Een bezoek aan het monkey sanctuary Mrs Doolittle. Een opvang tehuis voor apen en andere dieren.
Het sanctuary is opgezet door Dennis en Annet. Twee Rotterdammers, welke 8 jaar geleden, naar Ghana
zijn vertrokken om dit project op te zetten.
We hebben wel de nodige vraagtekens hierbij, want zij zeggen dat apen, welke eenmaal bij mensen zijn geweest, de geur van mensen bij zich dragen en daarom niet meer door andere apen worden geaccepteerd. De apen blijven dus hun verdere leven in het sanctuary.
Verder nog een aantal dieren als: civetkatten, slangen,schildpadden enz.
Het lijkt een beetje op een privé dierentuin. Wel heel royaal van opzet en zeker met liefde voor de beesten.

Hierna kregen wij van TME ( onze reisorganisatie) een lunch aangeboden bij een prachtige locatie t.w. Hans Botel.
Opgezet door een Nederlander, maar inmiddels in andere handen overgegaan.
Vermoeid om 17.00 uur na aankomst bij de campers het zweet van ons afgespoeld in de oceaan.

21 januari
Een van de meest bezochte toeristische gebouwen in Ghana is het Elmina fort.
Een voormalig slavenfort wat afwisselend in de handen van de Portugezen en Hollanders is geweest.
Strategisch gelegen op de punt van het vaste land.
In 400 jaar slavenhandel zijn van hieruit 1 miljoen zwarte Afrikanen verhandeld.
Slechts 1/3 deel heeft deze slavernij uiteindelijk overleefd.
Ongelooflijk, dat wij blanke mensen ons zo superieur tegenover andere mensen hebben (mis)dragen.
Hierna nog een kort bezoekje aan de Hollandse begraafplaats, waar diverse Hollanders welke in die tijd
zijn overleden, begraven liggen.

Maandag zullen we nog een bezoek brengen aan Willem Albert Loose, welke wij in Lome hebben getroffen. Wij worden op zijn bedrijf ( certificering van cacao ) ontvangen en zullen zijn visie op West Afrika horen t.a.v. het zakelijke aspect.

Na dit bezoek eindigt eigenlijk onze West Afrika reis, want de komende dagen zullen volledig in het teken staan van onze terugkeer en dan met name de organisatie van de verscheping van de campers.

Een reis met ongelooflijk veel indrukken, waarbij de armoede toch wel overheerst, maar tegelijkertijd ook verbazing over het feit dat de mensen vriendelijk en vrolijk blijven ondanks deze armoede.
Ook het gevoel van wanhoop over de toekomst van de deze landen. Hoe komen ze ooit uit deze ongelooflijke achterstand t.o.v. het westen.
Ook vragen zoals”Hoe is het mogelijk, dat een volledig contingent in zowel intellectueel als economisch opzicht zo ver achtergebleven is bij de overige contingenten”
Technologische ontdekkingen komen hier niet vandaan, geen andere aanzet tot ontdekkingen enz.
Ook de onderlinge (stammen) oorlogen welke hier recent plaatsvonden ( nog steeds ) zoals Rwanda, waarbij miljoenen doden zijn gevallen. Natuurlijk vinden er ook in andere delen van de wereld nog oorlogen plaats,zoals Afghanistan enz. maar deze worden veelal ingegeven of ondersteund door de grote wereldmachten zoals Amerika.
Maar in geen enkel ander werelddeel vinden zoveel binnenlandse oorlogen plaats als in (west) Afrika.

Veel waardering ook voor de particuliere initiatieven welke wij hier hebben gezien, zoals bijv het hand in hand project, het project van de Engelse Pam, het scholenproject van de vriend van Sekou enz.
Ook de waardering voor o.a. de vele Nederlandse vrijwilligers welke maanden achtereen hier werken
om de projecten te kunnen blijven voortzetten

Ook de vraag wat er in hemelsnaam met alle Europese ontwikkelingsgelden is gebeurd.
We hebben er zo weinig van terug gevonden.
Veel gelden worden gegeven om ons westerse geweten te sussen en op de bestedingen vindt weinig
controle plaats. Veel gelden komen volledig foutief terecht of de controle op het geleverde werk is niet aanwezig, waardoor er heel slechte kwaliteiten worden geleverd zoals we hebben gezien aan de asfaltweg vanaf Kayes.


Ook opvallend is de veelvuldige aanwezigheid van landen als China en Taiwan in West Afrika.
Zij GEVEN geen ontwikkelingsgelden, nee ze investeren zelf en onder hun regie worden de werken uitgevoerd, waardoor kwaliteit gewaarborgd is
Uiteraard zit hierin veel eigenbelang, zoals de verwerving van grondstoffen en energie.
Maar om bijv. stuwdammen mogelijk te maken, moet de infrastructuur wel worden aangelegd, wat ook door de Chinezen gebeurt.
Wel degelijk ontwikkeling van het land dus.
Rest wel de vraag of ( West) Afrika op deze wijze niet volledig afhankelijk gaat worden van landen als China. Wellicht zijn zij de enige welke wel de benodigde financieringen kunnen geven aan Afrika, zeker met het oog op de economische crisis in de rest van de wereld.

Zeker is dat ook bij een groot deel van de West Afrikanen een mentaliteitsverandering, zal moeten plaatsvinden. Minder gelatenheid en meer werkinzet. Het lijkt wel of de meeste Afrikanen zich in hun lot hebben geschikt en dat ook daardoor nieuwe initiatieven uitblijven.

Het zal interessant blijven om deze ontwikkelingen te blijven volgen.

Vooralsnog een indrukwekkende reis wat een goede indruk heeft gegeven van West Afrika, maar helaas niet altijd positief uitvalt.