Wat een gedoe

24 september Uruapan naar Uguala 550 km
Vandaag rijden wij volgens een gewijzigde route. In verband met de gevolgen van de orkanen is de regio in de omgeving van Acapulco niet bereikbaar door ingestorte bruggen, ondergelopen straten en andere rampzalige gevolgen. Eigenlijk wel jammer, want we zouden best een paar dagen aan de kust willen verblijven. Er was een heerlijk hotel direkt aan het strand geboekt en de volgende twee dagen in een cabin aan het strand.
Maar ja bij dit soort reizen staat niets vast en moet je flexibel zijn.

In het begin van onze dag route waren langs en op de weg de gevolgen van de overvloedige regenval de afgelopen tijd goed merkbaar.
Van de steile bergwanden waren overal aardverschuivingen geweest, waarbij rode modder/zand met grote keien op de weg waren gespoeld, waardoor sommige wegen afgesloten waren , maar veelal had men 1 rijbaan vrijgemaakt waardoor de weg gewoon open kon blijven.
Verder weer een prachtige omgeving over uitstekende wegen.
Omdat ik de route op GPS heb, rijd ik meestal voorop en Tjaard erachter.
Niet dicht op elkaar, maar wel regelmatig even op elkaar wachten.
Zo ook in de loop van de morgen. Even wachten op Tjaard, zodat hij weer kon aansluiten.
Vervolgens verder rijden, maar al na twee bochten was Tjaard weer verdwenen en in die korte tijd was mij wel een auto tegemoet gekomen.
Schrik, Tjaard zou toch niets zijn overkomen?
Even wachten en na twee minuten toch maar terug gereden.
En ja hoor. Daar stond een auto met flinke zijschade half in de berm en half in een greppel en de motor van Tjaard stond erachter en veel bagage lag op de straat.
Hij was niet gevallen, maar zijn versnellingspook was helemaal verbogen, zijn linker koffers lag eraf was helemaal kapot en hij had zelf gekneusde tenen.
In de bocht hadden ze elkaar net geraakt.
Het pookje konden we weer rechtbuigen, maar de koffer was onherstelbaar kapot.
Gelukkig geen zwaar persoonlijk letsel en was Tjaard niet gevallen.
De eerste vraag van de Mexicaan was; Are you insured?
Gelukkig hadden we bij de Mexicaanse grens een verplichte WA verzekering afgesloten, dus dat stelde hem gerust.
Ter plekke was geen telefonisch ontvangst dus hij een andere auto aangehouden en wij met de motoren naar het ondergelegen dorp op 2 km. Gelukkig sprak de broer van de man een beetje Engels. In het dorp de beide verzekeringen gebeld. Van beide partijen zou een expert langskomen, maar dat kon wel 5 uur worden en wij moesten nog 250 km naar ons hotel.
Nou er zijn heel wat telefoontjes gepleegd. Er zou na 5 minuten worden teruggebeld. Na 15 minuten nog niets gehoord. Weer gebeld, nee er was werk van gemaakt en was iemand onderweg.
Na 1 uur weer gebeld. Er kwam iemand anders aan de lijn, want de vorige was inmiddels naar huis en deze man wist nergens van. Dus helemaal opnieuw beginnen.
De verzekering van Tjaard had inmiddels laten weten, dat hun expert niet kon komen i.v.m. een ingestorte brug. De expert van de tegenpartij moest maar met hem bellen om te overleggen.
Tijdens deze tijd was er inmiddels een jonge man uit het dorp bijgekomen welke uitstekend Engels spreekt en hij diende als tolk.
Tegen 17.30 uur verscheen de expert. Onze “tolk “ was inmiddels naar huis om te eten, maar de lokale “president “ was ten tonele verschenen en sprak iets Engels. Populaire macho met een te strakke Wrangler jeans ( hij greep steeds in zijn kruis ) , puntlaarzen en een witte cowboy hoed.
Wel een aardige kerel.
De expert belde inmiddels met de verzekering van Tjaard maar de betreffende persoon was inmiddels naar huis en het hele gedoe begon overnieuw.
Uiteindelijk besloten om een kopie van de verzekeringspolis, paspoort en rijbewijs te maken.
De president en ik in de auto naar en klein winkeltje.
Bij terugkomst zei Tjaard , dat hij zijn kentekenpapieren aan de inmiddels gearriveerde politie had moeten geven. Gelukkig had hij de geplastificeerde kopie gegeven.
De politie zei, dat de motor mee moest naar het buro, zolang de verzekering niet was geregeld.
Wij protesteren, want wij moesten nog naar een hotel.
Afgesproken met Tjaard, wanneer dit nodig zou zijn, wij tegen de politie zouden zeggen de volgende ochtend terug te komen met de motor. Hij had immers toch de papieren.
Natuurlijk zouden we niet teruggegaan zijn en zij wisten niet dat het een kopie was.
Uiteindelijk is alles geregeld met de verzekering en mochten wij vertrekken.
De temperatuur was gedurende de hele dag plm. 30 graden met een ongelooflijk hoge luchtvochtigheid.
We hadden de hele middag naast een soort biljartschuur gezeten en werden regelmatig door de aanwezige Mexicaanse mannen gadegeslagen.
Te dikke mannen, met te dikke buiken en liter flessen bier en blijkbaar ook last van de warmte, want de t-shirts waren tot boven de dikke behaarde buiken opgetrokken.
Na de president nog een paar klompjes hebben gegeven zijn we tegen 18.45 uur uur vertrokken voor de laatste 250 km.
Tegen 20.30 uur zou het donker worden, dus was het aanpoten.
Het was echter een zeer bochtige weg met slecht asfalt en het tempo van Tjaard was begrijpelijk ook niet hoog.
Tegen 20.00 uur slechts 100 km gereden , waarop we besloten om in Huetamo de Nuhe maar een hotel te zoeken, want we waren toch wel vermoeid door alle gedoe, maar ook vanwege de vieze natte warmte.
In het hotel gelijk in het zwembad en iets gegeten en op tijd naar bed, want de volgende morgen moesten we naast de gepande 600 km ook nog de achterstand van vandaag rijden.
Toen wij naar bed gingen was het nog steeds plm. 30 graden . Tijdens het nietsdoen begon je al te zweten. Het leek wel op Afrika.
`s Nachts regende en onweerde het flink.

25 september Huetamo naar Oaxaca 800km
We konden pas om 7.30 uur vertrekken, want eerder was het niet licht.
Het ging moeizaam, want het was nog steeds warm, het regende en Tjaard moest zijn zelfvertrouwen terug winnen.
Na de eerste 250 km leek het erop, dat we de finish niet zouden halen.
Maar het weer was inmiddels opgeklaard, het asfalt mooi strak en Tjaard begon steeds beter te rijden. De hele dag mooi weer bij 24 graden dus veel km`s kunnen maken.
Tegen 19.00 uur moesten we nog 150 km. De helft door de bergen en de andere helft via de “snelweg”. Dus konden we nog mooi net voor donker binnen zijn en besloten om niet ergens anders te overnachten en de resterende km`s te rijden.
TOTDAT er en wolkbreuk kwam van een grootte zoals wij nog nooit hebben gezien. Je zag geen hand meer voor de ogen en de modder spoelde over de weg samen met grote brokstukken steen en rots.
Gelukkig vonden we direkt een afdak , maar inmiddels waren we wel nat geworden, ondanks onze regenkleding. Na een half uur klaarde het op en zijn we weer vertrokken. Het heeft echter de hele verder rit stevig geregend en door het oponthoud was het inmiddels donker geworden.
Achter een klein vrachtwagentje hebben we de laatste 70 km over de bergweg in de regen gereden.
Op de snelweg aangekomen konden we flink vaart maken, totdat het weer begon te hozen.
Nat en vermoeid kwamen we uiteindelijk om 21.30 uur aan in het luxe hotel.
Snel douchen,nog snel een diner en een fles wijn en daarna in bed.
Een compliment voor Tjaard, welke na zijn crah de volgende dag 800km heeft gereden, deels in het donker en de stromende regen en zijn zelfvertrouwen heeft herwonnen.
Ook deze nacht heeft het weer geonweerd.

26 september rustdag
Lekker tot 9 uur uitgeslapen en besloten om deze dag niet deze grote stad in te gaan om kathedralen enz. te bezichtigen, maar om enkele noodzakelijke dingen te doen.
De was deze keer maar naar de hotelservice gebracht en verder op zoek naar de BMW dealer om mijn achterband te vervangen. Deze was toch eerder aan vervanging toe dan gedacht door het ruwe asfalt en de vele wegdrempels.
Bij de dealer was de monteur op cursus, maar de verkoper heeft mij netjes nar de Yamaha dealer gebracht waar voor 300 pesos( 17,50 euro ) de band is verwisseld en de hele motor schoongemaakt.
Uitstekende service en ik weer een paar klompjes armer.
Mijn regenkleding blijkt niet meer waterdicht op de naden, dus in de bouwmarkt lijm gekocht en van een plastic draagtas stroken geknipt en deze op alle naden geplakt.
Hopelijk helpt dit,, want we verwachten toch nog wel wat regen de komende dagen.
Deze dag tevens gebruikt om de achterstand van mijn weblog weg te werken.
Toch wel een hele klus, wanneer ik het niet bijhoud.
Tegen 22.30 uur naar bed, want de vermoeidheid van de vorige dag zit er toch nog wel een beetje in.