Copan ruines

1oktober Copan naar El Paraiso 514 km
Omdat de Maya historie van groot belang is en wij hier in Copan een van de belangrijkste ruines konden bezichtigen besloten Tjaad, Alex, Rens, Christof, Aart en ik om `s morgens vroeg eerst een bezoek aan deze ruines te brengen. Jan, Alex en Henk waren de vorige dag nog een uurtje geweest en de overigen vonden eerst een bezoek aan de ruines en daarna nog 514 km rijden te veel van het goede.
We zijn om 7.30 uur met drie tjoek tjoeks vertrokken vanuit de hobbelige straten in Copan. Ideaal want het complex lag 2 km van ons hotel vandaan en zodoende konden we in de gewone kleding heen en de motoren bij het hotel achterlaten.
Het was een indrukwekkende rondleiding langs ruines met vele beelden.
De Mayas hadden deze stad in 300 jaar puur op menskracht gebouwd met stenen vanuit de bergen.
Ongelooflijke klus. Opmerkelijk was o.a. dat de tempel uit 7 lagen bestond. Steeds wanneer de “koning “overleed liet de nieuwe een nieuwe tempel bouwen bovenop de oude.
Archeologen zijn nog steeds bezig met nieuwe ontdekkingen. Er is slechts 25 % van de stad ontdekt. De rest ligt nog verhuld in de jungle.
De Mayas ontwikkelden een sociopolitieke structuur en waren meesters in de wetenschap, meetkunde en astronomie.
Tegen 10.00 uur zijn we vertrokken voor de 514 km over prachtig geasfalteerde wegen met heerlijke bochten. Het laatste uur echter in het donker met goed zicht.
Tegen 20.30 uur in het hotel
Het is opvallend hoe goed de wegen zijn in Guatemala, Honduras t.o.v. Mexico.
Ook hier wel mindere wegen met grote potholes, maar over het algemeen prima, vooral de doorgaande wegen. Op deze dag stonden er voor een bocht grote borden met “gevaar/voorzichtig “.
Wat bleek, in de volgende bocht was een groot deel van de bergwand weggeslagen, waarover de weg (bocht ) had gelopen. Compleet weggezakt en dit moet al jaren geleden gebeurd zijn, want de berghelling naar beneden was al weer helemaal begroeid met bomen en struiken.

2 oktober El Paraiso naar Granada –Ncaragua 286km
Vandaag weer een grensovergang.
Omdat de vorige overgangen nogal veel tijd kostten had Dafne het ontbijt voor 7 uur geregeld.
Tjaard en ik waren van mening, dat zo vroeg vertrekken niet veel zin had, omdat iedereen dan weer gelijk bij de grens zou staan en op elkaar moest wachten.
Daarom zijn wij eerst om 8.30 uur vertrokken.
Dit was en juiste beslissing, want wij konden net achter de laatste twee van onze groep aansluiten en gebruik maken van de kennis van de overigen betreffende de loketten en formaliteiten.
Wij waren met 1,5 uur over de grens.
Op mijn scherm van de motor wissel ik bij elke grens het landvlaggetje dus kon nu Nicaragua er in.
Onderweg bij en tankstop zijn wij nog geintervieuwd door de Nicaraguaanse televisie over onze tour.
Ook hier in Nicaragua weer prima wegen EN geen verkeersdrempels. Heerlijk
Zoals in de voorgaande landen houdt het verkeer zich niet echt aan de snelheidslimiet en aan de doorgetrokken streep. Wij hebben deze gewoonte ook overgenomen.
Maar dit brak ons vandaag op. Controle met een lasergun op een plaats waaar de limiet 25km per ur was en op dat moment haalden Tjaard en ik net in over een doorgetrokken streep.
Wij werden resoluut naar de kant gestuurd en er volgde en bekeuring. Tjard voerde het woord, omdat hij enigszins Spaans spreekt. Het kostte 20 dollar per persoon. Dit geld hadden wij niet volgens Tjaard. We hadden maximaal 20 dollar totaal en moesten eerst naar de bank. Uiteindelijk gingen de agenten akkoord met 20 totaal voor 2x inhalen over doorgetrokken streep en 2x een snelheidsovertreding van 60 km. We kregen echter geen bonnetje, dus kun je wel nagaan war het geld is gebleven.

Langs de weg weer vele stalletjes met fruit en kleurige “lokale “ handmade souvenirs.