Moe van alle grensovergangen

3 oktober Rustdag in Granada.
In principe had ik voor vandaag op basis van internet informatie een stadtour gepland.
Het bleek echter een klein stadje waarbij een rondwandeling voldoende zou blijken.
We verbleven in hotel Concarazon. Naar bleek een hotel welke door twee Nederlandse studenten als project is opgezet als leermiddel en waarvan de jaarlijkse winst van plm. 50.000 euro aan lokale scholing wordt besteed. Het plan is om meerder van dit soort projecten wereldwijd op te zetten. Een bijzonder gezellig en warm hotel Hun motto is een hotel met een hart en dit klopt. Iederen is attent en alles is mogelijk.
Deze dag ook maar eens gebruikt om het motorpak te wassen. Na 6 weken toch wel vuil, maar het belangrijkste is dat door al het transpireren de porien van de goretex verstop gaan zitten door de zoutkristallen. Een hele klus om dit met de hand ( voeten onder de douche ) te doen.
Daarna en rondwandeling door het stadje, maar het is hier zo drukkend warm bij 32 graden en een hoge luchtvochtigheid dat de lol er snel vanaf was. Gauw teug naar het hotel in het zwembad n gezellig met de anderen de middag aan het bad doorgebracht.

4 oktober Granada naar Jaco ( Costa Rica ) 366km
Vandaag weer een grensdag. Het begint een beetje te vervelen al die grenzen. Het kost zoveel tijd, dat er nauwelijks tijd overblijft om rustig en toeristisch naar het hotel te rijden.
Ik had voor de grensdagen twee route`s gemaakt. DE kort snelle route en een langere toeristische route. Tot op heden was er geen tijd meer over voor de toeristische route`s, Dit is zonde want zo zien we maar heel weinig van het land, waar we maar 1 of 2 dagen zijn.
Tegen 8 uur vertrokken, zodat we niet allemaal tegelijk bij de grens zouden staan.
De eerste 150 km tot de grens gingen voorspoedig , dus wellicht zouden we vandaag de toeristische variant kunnen rijden. Nou niet dus. Het nam total 2.5 uur in beslag. Van hokje naar loket en weer terug. Soms ver uit elkaar, zodat we met de motor moesten. En weer zo onaangenaam warm en vochtig .Uiteindelijk tegen 13.30 alles geregeld en klar voor de resterende 210 km. Na 80 km even overleggen met Tjaard welke route te nemen. Mc Donalds leek een goede locatie i.v.m. de koffie. De koffie werd een maaltijd en een cola, daarna nog een koffie, want het was inmiddels gaan stortregenen. Echt van die tropische regen buien, welke een kleine 2 uur duren en zich bijna elke dag voordoen in het regenseizoen. Bovendien bleek de weg welke wij reden een soort karrespoor zoals wij dat noemen. Een tweebaans weg waarover al het doorgaande verkeer moet, van noord naar zuid en vv.Bovendien vel vrachtverkeer en zoals gezegd, men houdt zich hier redelijk aan de verkeersregels, dus niet te harden niet inhalen. De A1 van Costa Rica dus. Er wordt druk gewerkt om deze carretera Pan Americana vierbaans te maken, maar hieraan hadden wij nog niets. Verschrikkelijk. Hierdoor weer een grote vertraging waardoor we de laatste 45minuten in het donker en miezer regen hebben gereden.
Bij aankomst bleek dat de anderen allemaal al binnen waren en drijfnat waren geworden.
Door al dit gedoe eigenlijk bijna niets van Coasta Rica kunnen zien.
Morgen gaan we het land al weer uit, dus hopelijk zien we dan meer.
Maar ja wel weer een dag met een gensovergang naar Panama.

5 oktober Jaco naar Las Lajas – Panama 402 km
Vanmorgen toch maar vroeg vertrokken om te voorkomen, dat we weer te laat binnen zouden komen en door de grensovergang wellicht weer in tijdnood zouden komen.
Bovendien ligt het hotel in Las Laja direct aan het strand van de Pacific, dus willen we daar ook van kunnen genieten.
De eerst 250 km van de dagrit waren in Costa Rica, waardoor we toch een beetje een indruk van het land hebben gekregen. Costa Rica is redelijk toeristisch en vooral georienteerd op Amerika.
Van alle centraal Amerikaanse landen lijkt Costa Rica de welvarendste.
De mensen zijn veel beter gekleed, de bermen zijn schoon, betere auto`s, meer politie en de verkeersdeelnemers houden zich aan de regels. Behalve Paul, Ris, Aart en Christof, want deze hebben vandaag een snelheid bekeuring gekregen, terwijl zij denk ik toch wel de voorzichtigste rijders zijn.

Daar waar in de andere landen het bermaaien door tientallen mensen met grote kapmessen wordt gedaan, zagen we hier iemand met zo`n maaier aan de schouders en zelfs een beschermkap op.
In de andere landen ook regelmatig mensen lopend in de berm, op weg naar hun doel. In Cosat Rica mensen in de berm met koptelefoon op en joggend.
Ook de restaurantjes langs de weg zien er mooi en schoon uit.
Onderweg ook grote aantallen mooie grote zwarte vlinders, welke over de weg vliegen.
Hierdoor sneuvelen er helaas ook vele tegen de motor.
Costa Rica is en bijzonder groen land, althans het deel waardoor wij gereden zijn.

De grensovergang was eindelijk een meevaller. Binnen 1,5 uur waren alle formaliteiten vervuld en konden we op weg voor de resterende 150km.
Wat ons grote flauwekul leek, was dat de banden van de motoren werden gedesinfecteerd. Verder dus niets. Hebben we bij een andere grens ook al eens meegemaakt.
Tegen 16.00 uur ( klok weer een uur vooruit ) aangekomen bij het werkelijk schitterend gelegen hotel.
Inderdaad zo van het grasveld het strand op en in de branding van de Pacific lopen.
Een heerlijke dag waarbij ook de temperatuur aangenaam was gezakt naar 28 graden en een oceaanbriesje.
Toen bij aankomst bleek uit de sms` van Martin Drenth , dat HHC weer gewonnen heeft en nu op en gedeelde 2-de plats staat op slechts 1 punt van de koploper kon de dag niet meer stuk.
Hopelijk houdt HHC dit niveau vast, want tijdens de andere reizen sloeg het altijd om in de twede seizoenshelft, nadat ik weer thuis was.
Maar de berichten geven goede hoop voor dit seizoen.