Motorrijden oplympische watersport

14 oktober naar Armenia 370 km
Om 7 uur vertrokken want naast de geplande 319 voor de dag moesten we de achterstand van gisteren nog goed maken. Deze 50km om Medellin te halen zou een makkie moeten zijn, zodat we tegen 8.30 in Medellin konden zijn om naar het hotel te rijden, waar we eigenlijk zouden overnachten, om daar het ontbijt te nuttigen.
Maar het liep weer totaal anders zoals zo vaak. Het was miezerig weer, het was ongelooflijk druk met vrachtwagens op deze kronkelige bergweg en we moesten deels door de wolken (mist ).
Inhalen was er bijna niet bij en de vrachtwagens gaan in een slakkengang van soms 15 km per uur naar beneden.
Over deze 50 km hebben we 2.5 uur gedaan. In de regen aangekomen in Medellin hadden we geen zin meer om in de regen de stad nog te bekijken en te ontbijten.
30 minuten na Medellin werd het droog en hebben we alsnog ons ontbijt gehad in en klein dorpje.
Het hele plein stond vol met kraampjes want het was een extra vrije dag in Columbia. Onze motoren trokken dan ook de aandacht van vele mannen.
De resterende afstand zouden we mooi binnen de tijd voordat het donker zou worden kunnen doen..
TOTDAT er weer een nieuw probleem opdoemde. Er was een vrachtwagen van de weg over de brugrand geraakt en de politie was met 2 takelwagens bezig om deze naar boven te brengen.
Er stond reeds een file van vele kilometers. Gelukkig kunnen we met onze motoren de files voorbij en vooraan gaan staan. De weg was al 2 uur afgesloten en de verwachting was dat het nog 20 minuten zou duren. Een kort oponthoud dus. Nou het werden 5x 20 minuten en het was in middels weer gaan regenen. Gevolg het laatste uur weer in het donker in de regen door de drukke stad.
Gelukkig had ik een waypoint gemaakt van afslag naar het hotel, want deze lag buiten de stad aan een totaal onopvallend onverhard weggetje. Een weggetje vol met gaten, stenen, plassen enz. maar naar de volgende dag bleek bij daglicht, wel mooi tussen de plantages door.
Ik was al eerste binnen en na het douchen, kreeg ik een poncho van het hotel om warm te blijven. Het hotel lag trouwens prachtig midden tussen de plantages.
Na een uur kwam een groot van deel van de groep binnen met escorte van de politie. Ze hadden het weggetje niet kunnen vinden.

15 oktober Armenia naar Pasto 554 km.
Voor de afwisseling zijn Tjaard en ik eens als eersten vertrokken.
We moesten 554 km en wilden niet in het donker en in de regen aankomen.
Bovendien wilden we niet steeds hoeven jakkeren om tijdig binnen te zijn. Door dit jakkeren zien we te weinig van de omgeving.
De weg was uitstekend en we hebben volop kunnen genieten van het prachtige landschap door de bergen.
In Cali hadden we een bezoek aan een groot Christus beeld bovenop de berg gepland.
Een bezienswaardigheid in Columbia.
Helaas was het weer mistig en was het beeld vanuit de stad niet te zien. Gelukkig liep er een weg naar boven zodat we onder het beeld konden komen.
Ondanks de mist kregen we toch een goede indruk van het ontzagwekkende beeld.
Naar beneden passeerden we nog een monument ter ere van de indianen. Dit monument was in de bergwand uitgehakt en geverfd.
Om 11.30 uur nog 300 km te gaan dus mooi op tijd.
Gemiddeld kunnen we in de bergen 60 km /uur halen.
Maar ja, weer dus niet. Heel veel wegopbrekingen vertraagden dusdanig, dat we weer het laatste uur in het donker en soms dichte mist moesten rijden.

16 oktober Pasto naar Quito 340 km
Vandaag weer een grensovergang. Nu naar Ecuador.
In Columbia stond vlak voor de grens nog een sightseeing gepland. Een bezoek aan de Sanctuary Las Lajas.
Een kerk/cathedraal gebouwd over de kloof van een rivier.
In 1754 schuilde in deze kloof een moeder met haar doofstomme dochter Rosa voor een grote storm.
Tijdens het schuilen kreeg de dochter een boodschap, dat de Messias haar riep. Door deze Maria verschijning werd het een pelgrimsoord en vele wonderbaarlijke genezingen volgden.
In de 18-de eeuw werd de eerste toren van stro en hout gemaakt en uiteindelijk is er een totaal nieuwe sanctuary gebouwd van 1916 tot 1949.
Volledig over de gigantische kloof van 100 meter diep.

Nu naar de grens in de hoop, dat het hier wat vlotter zou verlopen dan in Centraal Amerika.
Bij aankomst bleken de eersten er al 2 uur te staan en de verwachting was dat het nog wel 4 uur kon duren, voordat iedereen de grens over was. Weer een kwestie van de motorimport.
Uiteindelijk kwam de twee douane beambten er achter dat er buiten nog 15 mensen met motoren stonden te wachten er werd er bijgeschakeld en de procedure verkort. Ze hadden inmiddels ook enige handigheid in het vinden van de juiste informatie op onze papieren.
Wij waren na 1,5 uur de grens over.
Nog slechts 240 km te gaan, dus voldoende tijd om “plaza des ponchos “in Otavalo te bekijken.
Een van de meest populaire attracties in Ecuador. Een markt vol met veelkleurig geweven doeken/kleden en de mensen dragen nog de traditionele kleding.
Juist ja, de regen gooide weer roet in het eten, dus geen markt en geen bezoek aan de solar klok, welke op de evenaar staat.
Zelfs het passeren van de evenaar gebeurde in de stromende regen, zodat ik geen foto van de GPS coordinaten 00.00.000 kon maken. De coordinaten gaan hier over van noord naar zuid.
Onderweg ongeveer 50 km voor Quito ontmoetten we Mike, John en Paul bij een tankstation. Mike was met de motor in een diepe goot , welke langs de weg liep, gekomen toen hij naar het tankstation afsloeg. Gevolg een val waarbij hij zijn gezicht beschadigd had en zijn hand gekneusd.
Bovendien hadden zij geen goed werkende navigatie dus vroegen ze of wij ze naar het hotel wilden leiden. Nou dit werd een martelgang door de regen, mist en een ongelooflijk drukke stad in het donker. Over 10 km in de stad hebben we 1,5 uur gedaan en hierbij vele stoplichten genegeerd en gebruik gemaakt van de busbaan.
We beginnen de regen nou wel een beetje goed zat te worden.
Voor morgen staat er een motoronderhoud gepland en dit zal ook wel weer met de nodige problemen gepaard gaan. De banden zouden ook morgen gewisseld worden, maar deze zitten nog in de container in de haven van Guayaguil waar ook de motoren van de tweede groep in zitten.
De douane wil de banden (nog ) niet vrij geven.
Ik ben echter hard aan en nieuwe voorband toe en Tjaard zowel voor als achter.
Dus gaan we een dag eerder naar Quayaguil om daar te banden te wisselen in de hoop, dat ze dan wel vrijgegeven zijn.
Dit kost ons wel onze vrije dag, waar we na al deze lange dagen in regen en mis wel aan toe zijn.
Maar ja het kan niet anders.