Sublieme dag

5 november
Het ontbijt viel een beetje tegen, omdat de verwachting hoog gespannen was.
Gisteravond hadden we in het hotel in de middle of nowhere een huiselijk diner gehad.
De eigenaar heeft 3 jaar in Malaga gewerkt en weet wat westerse toeristen willen.
Het diner bestond voor een groot deel uit westerse groenten, lekkere aardappelen en een kippenpoot, maar met name de groenten deden aan thuis denken.
Bloemkool. bietjes, boontjes, tomaat met kaas enz.
Wellicht het lekkerste (en eenvoudigste ) diner van de afgelopen 70 dagen.

Gistermorgen grote schrik toen ik mijn motor pakte.
Er stond een plas olie onder. Onderzoek wees uit, dat het zo goed als zeker uit de vering kwam.
Niet zo mooi, want dit is niet te repareren. De vering moet worden vervangen en dit kan alleen bij een BMW dealer omdat mijn motor is voorzien van een elektronische instellingsregeling.
Advies gewoon gaan rijden en voorzichtig aan doen, want je hebt geen ingaande demping en dus zal de motor anders reageren. Rob neemt contact met Dafne op, welke bij BMW dealers op de route zal informeren naar de mogelijkheid van vervanging. Balen dus.
Tijdens het rijden merkte ik er niets van en bij aankomst in het hotel dit aan de “deskundigen” verteld. Vreemd vonden ze het, maar het kon ook positief zijn, want waarschijnlijk was de oliecilinder van de elektronische regeling gaan lekken. Wanneer ik niets aan de instelling zou veranderen had ik waarschijnlijk geen last.
Vandaag ging de eerste 10km over echte pisteweg met gaten , zand en stenen.
Daarna veranderde de weg doordat deze over de zoutvlakte ging. Een snelweg van 20 km breed waarvan slechts 100m wordt gebruikt. Echt indrukwekkend mooi. De laatste 25 km waren weer echte pisteweg tot de grens.
De grensformaliteiten duurden slechts 45 minuten en we waren in Chili.
Vanaf hier reden we door een sprookjeslandschap. Tussen de zoutmeren door en achter deze witte vlaktes reusachtige kraterbergen van 6000m hoogte. Echt grandioos en indrukwekkende plaatjes.
De weg varieerde van pisteweg tot nieuw asfalt, maar de vergezichten bleven grandioos.
Na 75 km veranderde de omgeving in steenwoestijn. Grote kale vlaktes met alleen losse stenen op de grond aan beide zijden van de weg zover je kon kijken en verder helemaal niets.
Een desolaat landschap wat op den duur gaat vervelen.
We waren blij dat we Calama in het vizier kregen en om 15.30 uur in het hotel waren.
Weer een sublieme adventure dag .