Kayes naar Bamako en camperbrand

18 november

Van Kayes naar Diema.en brand in de camper
Op de kaart hadden we gezien dat er net onder Kayes hele mooie cascades moesten zijn.
We hadden deze dag slechts 280 km voor de boeg dus zouden best eerst een excursie kunnen doen..
Aangezien uit de informatie van reisverslagen bleek dat de pisteweg daarheen erg slecht moest zijn, was het plan om een taxi te huren.
De voorgaande avond het e.e.a. doorgesproken, maar de anderen hadden elk zo hun reden om niet heen te gaan.
Deze morgen aan Sekou, welke vandaag met ons zou reizen doorgesproken om gewoon naar de pisteweg heen te rijden en vanaf daar een taxi te nemen.
Afstand was slechts 15 km. Bij de pisteweg aangekomen bleek uit informatie, dat de pisteweg in prima staat verkeerde, er werd inderdaad op dat moment aan gewerkt.
Halverwege de route stond een bordje linksaf naar de chutes de Felou en dat we in het dorp een gids konden huren.
Hoe dichter bij het dorp hoe slechter de weg, zo slecht dat we aarzelden om verder te rijden.
Maar opeens werd de weg beter en kwamen gewoon weer op de goede pisteweg terecht. Een trucje van de locale bevolking om de toeristen
door hun dorp te krijgen.
We konden met de camper tot aan de oever van het meer komen om vervolgens een stukje naar de cascades te lopen.
Ter plekke was er echter veel activiteit van vrachtwagens, kraanmachines, shovels enz.
Wat bleek? Een Chinese maatschappij was bezig om de cascades af te sluiten om zodoende een stuwmeer te creeeren en middels een nieuwe waterkrachtcentrale elektriciteit op te wekken.
Eigenlijk doodzonde van de cascades, maar anderzijds levert het voor de lokale bevolking wel veel werkgelenheid op en elektriciteit voor de regio, dus vooruitgang.
En de prachtig uitgeslepen cascades werden wel bewaard en bleven voor bezichtiging open. Wellicht toch ook voor de lokale bevolking economische vooruitgang.
Om 11 uur waren we terug bij het hotel voor de 280 km, dus volgens planning zouden we om 15.00 uur in Diema kunnen zijn.
Niets van dat alles. De asfaltweg zat zo ongelooflijk vol potholes en niet van die kleintjes en sommige tientallen achter elkaar, dat onze gemiddelde snelheid slechts 30 km p/u was.
Dit zou een latertje worden of de anderen bellen, dat wij een andere overnachtingsplaats zouden zoeken, want in het donker over dit soort wegen rijden is te gevaarlijk. Je ziet de gaten niet en het licht trekt beesten aan. De gevolgen van een botsing tussen een ezel en een Toyota 4wd met bullbar hebben we gezien op de camping in Tambacounda. Helemaal in elkaar aan de voorkant.

Maar opeens werd bijna exact halverwege de totale afstand, de weg een stuk beter en kon de snelheid flink omhoog.
Het leek wel of deze door de Europese Gemeenschap gesubsidieerde weg door twee verschillende wegenbouwers was aangelegd.
Later op de avond bleek dit inderdaad het geval te zijn geweest. Deel een door een Senegalese firma en de andere door een Franse.

Om 17.15 uur waren we op de plaats van bestemming.
Verreweg geen camping.
Wat hutjes, een kraal, geen elektriciteit, geen stromend water, loslopende kippen en ganzen enz.
Het bleek het campement te zijn van een Engelse vrouw genaamd Pam, welke in 1990 hier was neergestreken. Ze deed reeds veel ontwikkelingswerk en kwam met haar Toyota voor de plaats Diema vast te zitten. Toen waren er helemaal nog geen wegen. Zelfs geen pisteweg. Een lokale man heeft haar met zijn auto losgetrokken en toen hij hoorde over haar werk heeft hij haar min of meer overgehaald om te blijven en dit gebied te helpen te ontwikkelen.

Uit gesprekken met haar bleek, dat ze met heel veel lokale projecten bezig is en juist met twee Italianen op stap was geweest om hen over te halen een pompproject te gaan sponsoren. Ze werkt heel kleinschalig met eigen projecten.
Bij ons luidt de uitdrukking: Geef ze geen vis maar een net, dan kunnen ze zelf in hun onderhoud blijven voorzien, maar zij gaat nog een stap verder door te stellen, wij leren ze het net ook nog maken.
Een fantastische vrouw met ongelooflijk veel inzet en energie ondanks haar plm. 60 jaar.

`s Avonds in de camper nog wat verslagen geschreven TOTDAT er tegen 22.00 uur buiten iemand schreeuwde: Jan help, kom gauw.
Ik dacht dat een van de vrouwen een grote spin of zo had gezien en reageerde niet direct, toen nogmaals; Jan Mulder help, kom direct er is brand.
Naar buiten gerend waarop ik zag dat er allemaal dikke rook uit het dakluik van de buscamper van Jan en Rosalie kwam .Als de sodemieter de brandblusser uit onze camper gegrepen, de achterdeur van de buscamper opengetrokken en toen bleek dat er grote vlammen uit de achterkant van de bus kwamen.
Direct de brandblusser erop en gelukkig doofde het vuur direct. Nog wat na geblust met de blusser van Ruud en alle bagage enz. uit de achterkant getrokken.
Veel verbrande en verkoolde spullen. Gesmolten kabels enz. een chaos. Waarschijnlijk was er een lampje van de binnenverlichting blijven branden en door de hitte van het lampje heeft een doek vlam gevat en is er brand uitgebroken.
Geen enkel elektrisch apparaat deed het meer. Geen koelkast, geen binnenverlichting, geen pomp van het toilet enz.
Inmiddels had Pam ook de lokale brandweer gewaarschuwd en deze hebben de situatie nog eens bekeken of er niets meer smeulde. Na grondig onderzoek bleek alles veilig. Maar alles in de camper stonk ongelooflijk naar brand en binnenin de camper lag overal het poeder van de brandblusser.
Besloten om eerst maar te gaan slapen en de volgende dag een plan de campagne te maken.


19 november

Het oorspronkelijke plan was om `s morgens eerst een project van Pam te gaan bekijken, maar de brand gooide letterlijk roet in het eten.
Jan en Rosalie wilden liever z.s.m. vertrekken naar Bamako, ons volgende reisdoel.
Bamako is de hoofdstad van Mali en de kans daar vakkundige mensen te vinden voor reparatie was het grootst.
Nog even met Pam staan te praten en haar een grote zak met kleren en speelgoed gegeven, welke jullie aan ons gaven.
Ze was helemaal ontroerd. We waren zo onder de indruk van haar werk en vooral haar instelling om zichzelf helemaal weg te cijferen, dat we haar ook 100 euro hebben gegeven. Deze nam ze met tranen in de ogen aan. Na een ontroerend afscheid zijn we vertrokken naar Bamako over een uitstekende weg.
meer info over het werk van Pam is te vinden op : www.villageventures-diema.com
Zeker de moeite om even te kijken.



20 november.

Vandaag een rustdag in Bamako, wat i.v.m.de camperreparatie goed uit komt.
Juist ook op dit soort momenten is Sekou van onschatbare waarde. Via via weet hij altijd de juiste mensen te vinden.
Tegen 8 uur kwamen er twee Afrikanen, welke alles hebben doorgemeten en de situatie hebben beoordeeld of reparatie mogelijk was.
Jan heeft ze geld meegegeven om kabels en zekeringen te kopen en vanmiddag tegen 14.00 uur functioneerde alles weer. Een bijzondere prestatie van deze jongens. Alle verbrande draden vervangen door (gebruikte ) nieuwe kabels. Gelukkig voor ons allemaal kunnen ze de reis gewoon vervolgen.
Al zal het nog wel een hele tijd duren, voordat de brandlucht verdwenen is uit de camper. Alle kleding is inmiddels door de wasvrouw van het hotel gewassen en weer fris. Vanavond zijn we uitgenodigd voor een diner hier in Bamako. De eigenaar is een vriend van Sekou`s moeder.
Deze Margriet zullen we in Burkina Faso ontmoeten en in Ghana zal zij enige tijd met ons meereizen. Zij woont namelijk in Ghana.