Benin en zorgelijk Afrika
Door: Jan
Blijf op de hoogte en volg Jan
19 December 2011 | Benin, Natitingou
16 december
Tegen 8.00 uur zijn we vertrokken om eerst nog te tanken, geld op te nemen en nog snel wat boodschappen te doen.
We hadden om 14.00 uur afgesproken met de anderen bij de grensovergang.
De afwerking van de formaliteiten viel mee.
Het kan steeds sneller.
Binnen 1,5 uur stonden we in Benin. Snel het vlaggetje verwisselt en op naar de overnachtingsplaats hotel Porga, waar we tegen 16.00 uur aankwamen.
Het hotel ligt aan de rand van het Pendjari park.
Het park was net 1 dag open, dus zou je denken, dat we als toerist met open armen zouden worden ontvangen.
Niets is minder waar. Ze zijn geen camping dus zijn campers niet welkom.
Na enig onderhandelen en de toezegging, dat we iets zouden komen drinken en in ieder geval zouden Jan/Rosalien en wij 1 avond komen eten in het restaurant, mochten we blijven.
`s Middags nog wat gedronken en bij het afrekenen, hadden ze geen wisselgeld voor Jan. Hij had nog 1600 cfa tegoed en kreeg hiervoor een tegoedbon.
Goed gegeten en meteen 3 broodjes voor de volgende morgen besteld.
Bij het afrekenen wilde Jan de tegoedbon inwisselen, maar nog steeds geen wisselgeld, dus moest het de volgende dag maar.
Sekou had inmiddels contact met de gids/chauffeur, welke ons de volgende dag door het safari park zou brengen.
De door Margriet voorgestelde route werd door hem afgeraden. Te weinig beesten te zien.
Het alternatief was om vanuit de volgende plaats Tanguieta te vertrekken en van daaruit 50 km pisteweg en vervolgens 100km door
het park en terug.
Hiertegen protesteerde de hotelmanager, want we zouden 2 nachten blijven en blijkbaar was hij toch wel gesteld op onze
aanwezigheid ( bestedingen ).
Uiteindelijk besloten om de gids terug te sturen en zijn benzinekosten te vergoeden en de volgende dag zelf naar Tanguieta te rijden en daar iets te regelen.
Gids boos, hotelmanager boos en wij tevreden.
17 december
Tegen 8.00 uur de broodjes gehaald, maar niemand wist ervan.
Na enige discussie toch 3 bleke broodjes meegekregen.
Vlak voor vertrek wilde Jan zijn tegoedbon nog inwisselen, maar de 3 broodjes werden er afgetrokken.
3 broodjes voor 1000 cfa. Normaal betalen wij 100cfa per stuk.
Duidelijk een streek geleverd dus.
Aangekomen in Tanguieta heeft Sekou i.o.m. de hotelmanager van hotel Boabab een gidschauffeur gebeld.
Binnen een half uur was alles geregeld.
Wij zouden eerst de 40km gerenoveerde pisteweg met de campers afleggen en de volgende dag zou de auto ons om 7.00 uur oppikken
bij de ingang van het park.
De door ons geplande camping vlak voor de ingang van het park was voor onze camper niet bereikbaar.
De laatste 400m waren te slecht en we wilden geen schade.
Dus naar de ingang van het park gereden, de situatie uitgelegd en we werden met open armen ontvangen.
Wat een verschil met hotel Porga.
Helaas besloten Sekou en Ruud-Connie op het allerlaatste moment om toch naar de camping te gaan.
Toen we tegen 18.00 uur voor de camper zaten, bleek dat we aan de looproute naar het dorp zaten.
Tientallen vrouwen met kleine kinderen liepen aan ons voorbij.
Een beeld om mistroostig en hopeloos van te worden.
We kennen allemaal het beeld van Afrika van armoede en eenvoud.
We zien het op televisie en doen hier meestal af met; het zal wel een beetje aangedikt worden voor de kijkcijfers en/of de bijdrage`s.
Nou ik moet iedereen teleurstellen. Het is vaak nog erger, dan wij in Nederland ervaren.
Op het aap,noot.Mies plankje liep Teun tenminste nog in nette kleren achter zijn hoepel aan.
Hier lopen ze echt nog achter een versleten fietsenband te rennen in oude versleten, gescheurde kleren, geen schoenen aan,de snotterbel vies van het stof enz. enz.
Vrouwen welke de hele dag op het land gewerkt hebben samen met de kinderen en tegen 18.00 uur weer thuis komen, met grote bossen
brandhout op hun hoofd, kinderen van 6 a 7 jaar welke een kleiner broertje/zusje op hun heup of rug dragen.
Allemaal zien ze er moe en stoffig uit na een dag op het land.
Met grote verbaasde ogen lopen ze aan de campers voorbij.
Wanneer we ze begroeten komt er een enthousiast 'bon soir" uit.
Het is een beeld van Afrika wat ons al weken achtervolgt en waaruit je niet kunt ontsnappen, zoals wanneer je uitsluitend in hotels slaapt.
Ik realiseer mij, dat ik probeer een beeld van de werkelijkheid hier weer te geven, maar dat ook mij dat niet zal lukken.
Dit begrijp je uitsluitend wanneer je er een tijdje tussen geweest bent.
Het maakt je enigszins wanhopig, wat is er toch in hemelsnaam met al dat ontwikkelingsgeld gebeurd?
Natuurlijk, je ziet wel veel waterpompen en overal schooltjes, maar er zit geen enkele vooruitgang in.
Het lijkt haast een onmogelijke zaak om dit deel van de wereld een beetje meer voorspoed/ economische vooruitgang te geven.
18 december
Tegen 6.30 uur met de safari auto het Pendjari park ingetrokken.
Het is een prachtige safari geworden, waarbij we veel dieren hebben gezien, welke nog steeds in hun natuurlijke habitat leven.
We hebben de volgende dieren gezien:
Olifanten (dichtbij), nijlpaarden, krokodillen, heel veel antilopes van klein tot indrukwekkend grote bokken, wilde zwijnen, waterbokken,
twee soorten apen, veel buffels, diverse vogelsoorten, gieren, ganzen enz.
Een prachtige safari van 185 km waarvan we tegen 17.00 uur terug waren bij de ingang van het park.
Met Sekou afgesproken, dat de chauffeur van hun camping ons tegen 18.00 uur zou komen halen, om daarna op de camping het stof en zweet van deze dag van ons af te spoelen middels een duik in het "zwembadje ??"en een heerlijke (warm water ) douche.
De eigenaar Alfred ,is een Duitser, welke 30 jaar geleden als vrijwilliger naar Afrika is gekomen en nu een eigen bedrijfje ( camping ) heeft.
Zijn vrouw en kinderen wonen in de kustplaats Cotonou, omdat zijn vrouw niet kan aarden in het binnenland en
vanwege de studie van de kinderen.
Op de vraag, hoe hij als "rijke "westerling kan omgaan met de konstante armoede om zich heen gaf hij een schokkend antwoord.
"Als je in de grote kustplaatsen in Benin en Togo komt zie je diverse Porsche`s en andere grote auto`s rijden door zwarten en ook grote huizen in hun bezit hebben.
Wanneer de lokale kinderen komen bedelen, zeg ( denk ) ik: Ga maar naar je zwarte broeders bedelen.
Eigenlijk had hij geen goed woord over voor het land/ bevolking.
Opleiding is niet nodig, want er is toch geen werk.
Ze moeten in dit land meer aan gezinsplanning doen.
Ik denk , dat hij hierin wel een punt heeft.
Onze indruk is, dat elk meisje van 16 jaar al een kind heeft.
Zo gauw ze gaan "bloeden " (ongesteld worden ) zijn ze prooi voor de jongens.
Wanneer ze nog geen kinderen hebben, zijn de borsten nog mooi, maar na een kind niet meer, is de redenering van de jongens.
Veel plezier zullen de meisjes niet beleven aan de sex , want de meeste meisjes zijn besneden.
Een schrijnend gezicht om deze jonge moeders met een kind op de rug en een zware last op het hoofd te zien lopen.
Dat ook wij ons voor dit beeld regelmatig (moeten ) afsluiten, blijkt wel doordat we heerlijk vis en eend hebben gegeten bij Alfred.
De rode wijn welke overbleef bij de camper opgedronken samen met Jan en Rosalie.
Veel gelachen en heerlijk tot 0.00 uur buiten gezeten.
19 december
Een makkelijke reisdag.
Eerst 40km goede pisteweg en daarna 50 km asfaltweg door bergachtig gebied naar Natitigou.
Op de pisteweg weer heel veel vrouwen met grote bossen brandhout op hun hoofd.
Tientallen kilometers moeten sommigen lopen naar de stad Natitingou.
Opbrengst van het hout 500 cfa ( 75 eurocent )
Ook veel jonge meisjes met een last op het hoofd.
De vele rijden vrouwen worden regelmatig ingehaald door jongens/mannen op brommers.
Tegen 14.00 op de plaats van bestemming en eerst maar weer eens de camper gewassen, want alles wat je aanraakt zat onder het rode stof.
Ook de cabine een grondige schoonmaakbeurt gegeven.
We worden eigenlijk een beetje moe van steeds maar weer elke dag het stof overal.
Langs de weg, in de winkels, op straat, in de camper, aan de camper werkelijk overal.
Dit elke dag weer, samen met het beeld van de armoede, maakt dat we uitzien naar Ghana.
Onze verwachting is, dat het daar groener, minder stoffig, meer water enz is
De luchtvochtigheid is wel hoger, maar daar zullen we genoegen mee moeten nemen.
We hebben nog 38 dagen te gaan en nog slechts 2200km.
Stiekem zijn we misschien al wel een beetje aan het aftellen.
Zeker met de gedachte van de feestdagen op komst.
Vanaf deze plaats willen we iedereen fantastische feestdagen toewensen en hopelijk draagt ons verslag eraan bij, dat iedereen tijdens de kerst even stilstaat bij dit deel van de wereld.
Namens ons beide: Prettige kerstdagen.
xxx
:
Tegen 8.00 uur zijn we vertrokken om eerst nog te tanken, geld op te nemen en nog snel wat boodschappen te doen.
We hadden om 14.00 uur afgesproken met de anderen bij de grensovergang.
De afwerking van de formaliteiten viel mee.
Het kan steeds sneller.
Binnen 1,5 uur stonden we in Benin. Snel het vlaggetje verwisselt en op naar de overnachtingsplaats hotel Porga, waar we tegen 16.00 uur aankwamen.
Het hotel ligt aan de rand van het Pendjari park.
Het park was net 1 dag open, dus zou je denken, dat we als toerist met open armen zouden worden ontvangen.
Niets is minder waar. Ze zijn geen camping dus zijn campers niet welkom.
Na enig onderhandelen en de toezegging, dat we iets zouden komen drinken en in ieder geval zouden Jan/Rosalien en wij 1 avond komen eten in het restaurant, mochten we blijven.
`s Middags nog wat gedronken en bij het afrekenen, hadden ze geen wisselgeld voor Jan. Hij had nog 1600 cfa tegoed en kreeg hiervoor een tegoedbon.
Goed gegeten en meteen 3 broodjes voor de volgende morgen besteld.
Bij het afrekenen wilde Jan de tegoedbon inwisselen, maar nog steeds geen wisselgeld, dus moest het de volgende dag maar.
Sekou had inmiddels contact met de gids/chauffeur, welke ons de volgende dag door het safari park zou brengen.
De door Margriet voorgestelde route werd door hem afgeraden. Te weinig beesten te zien.
Het alternatief was om vanuit de volgende plaats Tanguieta te vertrekken en van daaruit 50 km pisteweg en vervolgens 100km door
het park en terug.
Hiertegen protesteerde de hotelmanager, want we zouden 2 nachten blijven en blijkbaar was hij toch wel gesteld op onze
aanwezigheid ( bestedingen ).
Uiteindelijk besloten om de gids terug te sturen en zijn benzinekosten te vergoeden en de volgende dag zelf naar Tanguieta te rijden en daar iets te regelen.
Gids boos, hotelmanager boos en wij tevreden.
17 december
Tegen 8.00 uur de broodjes gehaald, maar niemand wist ervan.
Na enige discussie toch 3 bleke broodjes meegekregen.
Vlak voor vertrek wilde Jan zijn tegoedbon nog inwisselen, maar de 3 broodjes werden er afgetrokken.
3 broodjes voor 1000 cfa. Normaal betalen wij 100cfa per stuk.
Duidelijk een streek geleverd dus.
Aangekomen in Tanguieta heeft Sekou i.o.m. de hotelmanager van hotel Boabab een gidschauffeur gebeld.
Binnen een half uur was alles geregeld.
Wij zouden eerst de 40km gerenoveerde pisteweg met de campers afleggen en de volgende dag zou de auto ons om 7.00 uur oppikken
bij de ingang van het park.
De door ons geplande camping vlak voor de ingang van het park was voor onze camper niet bereikbaar.
De laatste 400m waren te slecht en we wilden geen schade.
Dus naar de ingang van het park gereden, de situatie uitgelegd en we werden met open armen ontvangen.
Wat een verschil met hotel Porga.
Helaas besloten Sekou en Ruud-Connie op het allerlaatste moment om toch naar de camping te gaan.
Toen we tegen 18.00 uur voor de camper zaten, bleek dat we aan de looproute naar het dorp zaten.
Tientallen vrouwen met kleine kinderen liepen aan ons voorbij.
Een beeld om mistroostig en hopeloos van te worden.
We kennen allemaal het beeld van Afrika van armoede en eenvoud.
We zien het op televisie en doen hier meestal af met; het zal wel een beetje aangedikt worden voor de kijkcijfers en/of de bijdrage`s.
Nou ik moet iedereen teleurstellen. Het is vaak nog erger, dan wij in Nederland ervaren.
Op het aap,noot.Mies plankje liep Teun tenminste nog in nette kleren achter zijn hoepel aan.
Hier lopen ze echt nog achter een versleten fietsenband te rennen in oude versleten, gescheurde kleren, geen schoenen aan,de snotterbel vies van het stof enz. enz.
Vrouwen welke de hele dag op het land gewerkt hebben samen met de kinderen en tegen 18.00 uur weer thuis komen, met grote bossen
brandhout op hun hoofd, kinderen van 6 a 7 jaar welke een kleiner broertje/zusje op hun heup of rug dragen.
Allemaal zien ze er moe en stoffig uit na een dag op het land.
Met grote verbaasde ogen lopen ze aan de campers voorbij.
Wanneer we ze begroeten komt er een enthousiast 'bon soir" uit.
Het is een beeld van Afrika wat ons al weken achtervolgt en waaruit je niet kunt ontsnappen, zoals wanneer je uitsluitend in hotels slaapt.
Ik realiseer mij, dat ik probeer een beeld van de werkelijkheid hier weer te geven, maar dat ook mij dat niet zal lukken.
Dit begrijp je uitsluitend wanneer je er een tijdje tussen geweest bent.
Het maakt je enigszins wanhopig, wat is er toch in hemelsnaam met al dat ontwikkelingsgeld gebeurd?
Natuurlijk, je ziet wel veel waterpompen en overal schooltjes, maar er zit geen enkele vooruitgang in.
Het lijkt haast een onmogelijke zaak om dit deel van de wereld een beetje meer voorspoed/ economische vooruitgang te geven.
18 december
Tegen 6.30 uur met de safari auto het Pendjari park ingetrokken.
Het is een prachtige safari geworden, waarbij we veel dieren hebben gezien, welke nog steeds in hun natuurlijke habitat leven.
We hebben de volgende dieren gezien:
Olifanten (dichtbij), nijlpaarden, krokodillen, heel veel antilopes van klein tot indrukwekkend grote bokken, wilde zwijnen, waterbokken,
twee soorten apen, veel buffels, diverse vogelsoorten, gieren, ganzen enz.
Een prachtige safari van 185 km waarvan we tegen 17.00 uur terug waren bij de ingang van het park.
Met Sekou afgesproken, dat de chauffeur van hun camping ons tegen 18.00 uur zou komen halen, om daarna op de camping het stof en zweet van deze dag van ons af te spoelen middels een duik in het "zwembadje ??"en een heerlijke (warm water ) douche.
De eigenaar Alfred ,is een Duitser, welke 30 jaar geleden als vrijwilliger naar Afrika is gekomen en nu een eigen bedrijfje ( camping ) heeft.
Zijn vrouw en kinderen wonen in de kustplaats Cotonou, omdat zijn vrouw niet kan aarden in het binnenland en
vanwege de studie van de kinderen.
Op de vraag, hoe hij als "rijke "westerling kan omgaan met de konstante armoede om zich heen gaf hij een schokkend antwoord.
"Als je in de grote kustplaatsen in Benin en Togo komt zie je diverse Porsche`s en andere grote auto`s rijden door zwarten en ook grote huizen in hun bezit hebben.
Wanneer de lokale kinderen komen bedelen, zeg ( denk ) ik: Ga maar naar je zwarte broeders bedelen.
Eigenlijk had hij geen goed woord over voor het land/ bevolking.
Opleiding is niet nodig, want er is toch geen werk.
Ze moeten in dit land meer aan gezinsplanning doen.
Ik denk , dat hij hierin wel een punt heeft.
Onze indruk is, dat elk meisje van 16 jaar al een kind heeft.
Zo gauw ze gaan "bloeden " (ongesteld worden ) zijn ze prooi voor de jongens.
Wanneer ze nog geen kinderen hebben, zijn de borsten nog mooi, maar na een kind niet meer, is de redenering van de jongens.
Veel plezier zullen de meisjes niet beleven aan de sex , want de meeste meisjes zijn besneden.
Een schrijnend gezicht om deze jonge moeders met een kind op de rug en een zware last op het hoofd te zien lopen.
Dat ook wij ons voor dit beeld regelmatig (moeten ) afsluiten, blijkt wel doordat we heerlijk vis en eend hebben gegeten bij Alfred.
De rode wijn welke overbleef bij de camper opgedronken samen met Jan en Rosalie.
Veel gelachen en heerlijk tot 0.00 uur buiten gezeten.
19 december
Een makkelijke reisdag.
Eerst 40km goede pisteweg en daarna 50 km asfaltweg door bergachtig gebied naar Natitigou.
Op de pisteweg weer heel veel vrouwen met grote bossen brandhout op hun hoofd.
Tientallen kilometers moeten sommigen lopen naar de stad Natitingou.
Opbrengst van het hout 500 cfa ( 75 eurocent )
Ook veel jonge meisjes met een last op het hoofd.
De vele rijden vrouwen worden regelmatig ingehaald door jongens/mannen op brommers.
Tegen 14.00 op de plaats van bestemming en eerst maar weer eens de camper gewassen, want alles wat je aanraakt zat onder het rode stof.
Ook de cabine een grondige schoonmaakbeurt gegeven.
We worden eigenlijk een beetje moe van steeds maar weer elke dag het stof overal.
Langs de weg, in de winkels, op straat, in de camper, aan de camper werkelijk overal.
Dit elke dag weer, samen met het beeld van de armoede, maakt dat we uitzien naar Ghana.
Onze verwachting is, dat het daar groener, minder stoffig, meer water enz is
De luchtvochtigheid is wel hoger, maar daar zullen we genoegen mee moeten nemen.
We hebben nog 38 dagen te gaan en nog slechts 2200km.
Stiekem zijn we misschien al wel een beetje aan het aftellen.
Zeker met de gedachte van de feestdagen op komst.
Vanaf deze plaats willen we iedereen fantastische feestdagen toewensen en hopelijk draagt ons verslag eraan bij, dat iedereen tijdens de kerst even stilstaat bij dit deel van de wereld.
Namens ons beide: Prettige kerstdagen.
xxx
:
-
19 December 2011 - 22:23
Jans ;):
Hoi Jan en Jeannette,
Wij wensen jullie ook hele fijne feestdagen en een gelukkig gezond nieuwjaar!
Nog 38 dagen en dan zijn jullie stof vrij!
Xxx bert en jannie
-
19 December 2011 - 22:40
Henk En Jet:
En Jet had ook mooie kleertjes aan op het plankje, en in het park liep daar ook ene Benton achter de dieren aan? (grapje in Nederland) met bijna witte en stofvrije wegen in ons mooie Nederland. Ja het is heel erg als je zoveel armoede ziet, en het is nog veel erger dat al het geld niet goed besteed word.je hebt de strijkstok en de hoge heren maar dat wisten jullie toch wel.
Wat is jullie adres ben bezig met de kerstkaartjes.misschien wel een witte kerst maar dat komt toch niet zoveel voor. ondanks de armoede daar en de stoffige wegen genieten.............
Fijne dagen.
Liefs
-
20 December 2011 - 07:26
Fedde En Dina:
Lieve Jan en Jeanet,
We kunnen ons voorstellen, dat wat jullie nu allemaal zien erg confronterend is.
Het is nogal wat: die armoede en hoe de verhouding is tussen mannen en vrouwen daar.
Maar ondanks alles willen wij jullie hele fijne feestdagen wensen. Trouwens wij moeten
ook maar afwachten of we wel een witte kerst krijgen.
Groetjes Fedde en Dina
-
20 December 2011 - 07:50
Hans En Zussie:
Hoi,hoi.
Jaaaa, er ligt hier sneeuw....nou ja tís niet veel en het zal zo wel weer weg zijn maar het begin is er.
Ik kan mij heel goed voorstellen dat die beelden lang blijven hangen, ik zou er ook niet tegen kunnen, het is een cliche maar het is ongelijk verdeeld in onze mooie wereld.
Wel goed om met regelmaat te beseffen hoe goed wij het hebben, toch?
Jullie kunnen nu echt aftellen, wat gaat dat toch snel.
Wij wensen jullie ook hele gezellige feestdagen en zullen aan jullie en aan Afrika denken.
Liefs Hans en Alida. -
20 December 2011 - 07:53
Ronald & Joyce:
Lieve J & J,
wij willen jullie ook hele fijne feestdagen wensen. Dit jaar versturen wij helemaal geen kerstkaartjes, maar storten we geld voor de actie die deze week in NL loopt via 3fm, Serious Request. De actie is dit jaar speciaal voor moeders in moeilijke gebieden in Afrika. Na het lezen van jullie verhaal weten we dan ook dat dit dubbel en dwars nodig is.
Fijn om weer even wat van jullie te lezen. Wat een verschil met hoe wij hier leven. Over verschil gesproken; qua temperatuur verschilt het ook wel. Vanaf volgende week helemaal, dan zitten we weer in Obertauern en zullen alvast een voorproefje nemen op komende voorjaarsvakantie. Nu eerst de feestdagen in zicht en beginnen stiekem ook al af te tellen totdat jullie weer voet op NL bodem zetten!
Dikke kus! Xx -
20 December 2011 - 08:49
Fra:
Hé family,
Ik wil jullie alvast hele fijne feestdagen toe wensen..... Donderdag vertrek ik samen met Ma naar Obertauern en dat is een heerlijk vooruitzicht. Wij blijven daar tot 9 januari. Het zal wel weer een groot feest worden want we zijn nu ook weer met veel bekenden uit Hardenberg.
Dikke kus en tot snel.....
-
20 December 2011 - 08:55
Marije:
Vanochtend weer een kruisje mogen zetten op mijn 'hoeveel-nachtjes-slapen-nog-tot-papa-en-mama-weer-thuiskomen' kalender. Nee hoor, zo gek is het nog niet maar ben ook al wel een beetje aan het aftellen. Gelukkig vliegt de tijd dus voor ik het weet sta ik weer op Schiphol om jullie op te halen.
Dikke kus en inderdaad toepasselijk dat er hier in Nederland de actie This one's for Mama loopt en dat jullie daar geconfronteerd worden met die werkelijkheid. -
20 December 2011 - 16:35
Arie & Nienke Euwijk:
Beste Jan & Jeannette,
Na dit reisverslag, kijken wij al weer uit naar het volgende verslag.
Op deze manier reizen wij met jullie mee.
In deze Advents dagen is het een goed gebruik elkaar het goede toe te wensen.
Dus; Prettige kerstdagen en een voorspoedig vervolg van jullie reis. -
21 December 2011 - 14:59
Andre En Gerda:
Lieve Jan en Jeannette
Wat zien en maken jullie veel mee op deze reis.
Geweldig mooi om jullie verslagen te lezen.
Kijken al weer uit naar de volgende.
Wij wensen jullie hele fijne kerstdagen,en een gelukkig en gezond nieuwjaar.xxxx
-
21 December 2011 - 18:31
Louis En Bouwina:
Hallo Jan en Jeannette,
Wederom met veel plezier, verbazing en nieuwsgierigheid jullie reisverslag gelezen.
Wat een mooie indrukken doen jullie op, geweldig lijkt ons dat.
Ook wij wensen jullie hele fijne Kerstdagen en een heel mooi 2012!
Gr
Bouwina en Louis -
22 December 2011 - 14:46
Laura En Arjo:
Ook wij wensen jullie hele fijne feestdagen en een ontzettend gelukkig en gezond nieuw jaar!!
LIEFS -
22 December 2011 - 22:06
Henk & Gerry Lambers:
Wat weer een indrukwekkend verslag! Goed om te lezen dat t goed met jullie gaat.
We wensen jullie ook hele fijne feestdagen en een gelukkig, gezond en liefdevol 2012!
Lieve groet, Henk & Gerry -
28 December 2011 - 07:05
Mariska En Piet:
Hallo lieverds,
Wij wensen jullie heel veel geluk,liefde en gezondheid toe in 2012........wat weer een ontroerend verhaal!
doeiiiiiiiiiiii xxxxx van ons
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
