24-27 december Kerstdagen

24 december
Voor vandaag hebben we een motortje gehuurd om de mooie omgeving van Kpaalime te verkennen.
Togo wordt ook wel het Zwitserland van Afrika genoemd vanwege het vele groen en de "bergen"
En inderdaad, de omgeving is indrukwekkend mooi.
De gehuurde 125cc motor is van Chinese shit kwaliteit zoals Sekou alles noemt wat uit China komt.
De motor stuurde van geen meter. Het is een kunst om hierop te kunne rijden, zeker met passagier.
De lokale motortaxi`s rijden zelfs met twee passagiers.
Toch de bergen in getrokken op zoek naar een grote waterval.
Plotseling stonden we voor een over de weg gespannen touw met het bordje Douane.
We mochten zonder enige controle doorrijden.
Hetzelfde een paar honderd meter verderop.
Uiteindelijk zagen we een bordje met "cascade "en stalden de motor.
Na een paar honderd meter over het pad gelopen te hebben, werden we vergezeld door twee locals.
Ze wilden onze gids wel zijn en bleven met ons oplopen.
Hiervan waren we niet echt gediend, maar later toch wel blij mee.
Het pad naar de waterval was een paar kilometer lang en ging over rotsen en smalle paadjes.
Dit alles bij een temperatuur van 35 graden.
Maar de beloning was groot.
Een schitterende waterval van plm. 100 tot 150m hoog.
Een flinke rustpauze genomen, voordat we de terugweg aanvaardden.
Met geen droge draad meer aan het lijf op de motor om heerlijk af te koelen en bij de camper aangekomen eerst een koele duik in het zwembad.
Achteraf bleek, dat we zonder het te weten door de twee douane posten te passeren in Ghana zijn geweest, zonder de paspoorten bij ons te hebben.
Had leuk kunnen worden op de terugtocht wanneer ze naar onze paspoorten hadden gevraagd.

s`Avonds heerlijk gegeten bij Chez Fanny.
Een fantastisch voorgerecht en dito hoofdgerecht.
Uiteraard geen kip of pintade, maar vis en beef op culinaire wijze bereid, met een heerlijke wijn.
Aan de eigenaresse uitgelegd, waardoor we hier terecht gekomen waren en zodoende nog even met de chef kok gesproken.
Een bijzondere avond met Jan en Rosalie samen.

25 december eerste kerstdag
Een dagroute van 180km van Kpalime via Lome en daarna naar Lac Togo.
Wij kwamen als eerste aan bij de geplande overnachtingsplaats Hotel du Lac.
In ons reisboek beschreven als , waar je roei of zeilboten ,jetski`s, waterfietsen enz. kunt huren, maar ook gewoon met een mooi boek
onder de palmbomen kunt liggen.
Bovendien een goed restaurant aanwezig.
Ideaal dus voor de kerstdagen. Een omgeving waarop we ons hadden verheugd.
Bij aankomst bleek er geen reservering te zijn en bleek men geen prijs te stellen op onze aanwezigheid.
Dus geinformeerd bij de daarnaast gelegen jachthaven.
Hier bleek het wel mogelijk. We informeerden naar de prijs. Deze was cfs 10.000,- per camper per nacht.
Even later bleek, dat ook zij geen prijs stelden op onze aanwezigheid, want toen Sekou aankwam en nogmaals
informeerde bleek de prijs cfa 10.000,- per nacht per persoon en we moesten verplicht elke avond in het restaurant dineren.
Hiervan hebben we maar afgezien en zijn op zoek gegaan naar een alternatief.
Jan en Sekou vonden deze bij hotel Safari.
Niet direct aan de kust en geen zwembad en de plaatsen lagen buiten de poort met het risiko dus van steeds veel lokale kinderen bij de campers.
Niet echt een omgeving waarop we ons zo hadden verheugd.
Jan en Sekou vonden de locatie wel prima en wilden daar de komende dagen wel blijven.
Jeannette en ik waren niet tevreden over de locatie en zeiden op zoek te gaan naar een alternatief of naar hotel du Lac terug te gaan.

Op zoek naar en alternatief kwamen we bij Auberge du Lac terecht.
Hier werden we enthousiast ontvangen. De plaatsen lagen onder de palmbomen aan het strand van Lac Togo.
Stroom, douche, toiletten, alles was voorhanden voor een prijs van cfa 3000 p.p.p.n.
Direct de anderen gebeld en gelukkig hadden ze daar nog niet geboekt en kwamen dus ook onze kant op.
Bijna direct na aankomst hoorden we: Hey een Nederlandse camper hier ?
Het bleek Marcel te zijn. Een Apeldoorner welke met een Togolese vrouw getrouwd is en hier met zijn vrouw Odette de kerst en oud en nieuw doorbracht.
Odette is de dochter van de dorpsoudste ( koning ) en het park is van haar familie.
Even kort met elkaar gesproken en afgesproken, dat wij de volgende dag bij hem thuis van zijn zwembad gebruik mochten maken.

Rosalie had inmiddels van een boomtak een kerstboom gemaakt.
Ze had elke tak omwikkelt met zilverpapier en vervolgens volgehangen met de gekochte kerstballen van kalebas welke de dames enige weken daarvoor bij de nijlpaardenexcursie hadden gekocht.
Jeannette had nog een streng lampjes, dus de boom was kompleet.
Gezamenlijk hebben de dames een kerstmaal bereid welke we `s avonds bij de boom , onder de palmen met uitzicht op het meer hebben opgegeten.
Ik had eerst toch wel wat moeite toen al het eten op tafel stond.
Enige dagen terug werden we elke dag geconfronteerd met de armoede en eenvoud van de bevolking en wij zaten daar aan een overvloedig gedekte tafel, waarvan niet eens alles opgegeten kon worden deze avond.
Tevens toch wel heimwee naar Joran en Marije en onze familie en vrienden.
Maar het werd toch een gezellige avond.

26 december tweede kerstdag
Marcel was al vroeg bij ons met de vraag of wij het leuk zouden vinden om kennis te maken met Pappa, de dorpsoudste.
Uiteraard waren we hierin geinteresseerd en werden we door Pappa ontvangen.
Een oude blinde man van 92 jaar, welke nog heel vitaal is.
Ook hier weer een zeer warm welkom. Odette vertaalde alles en hij zei o.a. zeer vereerd te zijn ons te mogen ontvangen en wij moesten maar meer toeristen naar Togo en zijn dorp ( Auberge ) brengen.
Een bijzonder aimabele man. Een prachtig gezicht, die oude magere vriendelijke man op een grote houten stoel ( troon ),welke speciaal voor hem gemaakt is.
We kregen een lokale schnapps aangeboden met 45 % alcohol.
Heel gewoon in Togo om op dit tijdstip ( 11.00 uur ) een borrel te drinken met de gasten.
Hierna kennis gemaakt met zijn toekomstige opvolger en ook hier weer een borrel.
Ook een warm welkom en bij het afscheid poseerden hij en zijn vrouw nog even in de officiele kleding.
Hierna heerlijk gezwommen bij Marcel en Odette, welke ook nog een grote schaal met verse ananas en bananen voor ons had bereid.
Vooral het zwembad was een uitkomst,want de temperatuur hier was 35 graden bij een luchtvochtigheid van 72 %.
Alleen al het stilzitten in de schaduw levert natte kleding op van het transpireren.
In het meer zwemmen was geen optie, vanwege de bilharzia bacterie en het water is zo warm, dat het niet echt verfrissend is.


27 december
Rosalie en Jeannette hadden om 9.00 uur afgesproken met Odette om stoffen uit te zoeken voor kleding,
welke in Lome gemaakt zou worden.
Prachtige dessins en de dames waren in hun nopjes.
Tegen 10.30 uur nogmaals afscheid genomen en op weg naar Anobe, de plaats waar Lac Togo in de Atlantische Oceaan stroomt.
Marcel had ons aangeraden dit te bezoeken, vanwege de prachtige kleuren in het water welke dit oplevert.
Aangezien het heiig was viel het ietwat tegen.

We moesten tegen 14.00 uur op de volgende overnachtingsplaats zijn, want Sekou had problemen met onze visum verlenging.
Er moesten weer allerlei formulieren worden ingevuld en 4 pasfoto`s p.p.worden ingeleverd.

Hierna in onze camper met Jan en Rosalie naar de stad.
Marcel had verteld, dat er een Champion supermarkt zit met een grote keuze aan vers vlees enz.
De eerste inrit naar de supermarkt zagen we niet en de tweede was redelijk smal en tevens bleek, dat de supermarkt om 15.00 uur weer open ging.
Een uur wachten dus bij deze temperatuur.
We dachten op een doorgaande weg te zitten, maar de doorgang tussen de kraampjes werd steeds smaller en er kwamen steeds auto`s tegemoet. We kwamen bijna hopeloos vast te zitten. Krampjes en parasols moesten worden verplaatst om de doorgang vrij te maken.
Bovendien liepen er duizenden mensen over deze Grand Marche.
Grote chaos.
Jan liep een eindje voor de camper uit om de tegemoed komende auto`s tegen te houden.
Vlak voor het einde kwamen we vast te zitten voor een groot hoog putdeksel in het wegdek.
Hier konden we nooit overheen met de camper zonder schade aan de onderkant.
Iedereen maar schreeuwen, dat het wel kon maar de achteras zou tegen het deksel komen.
Het lukte uitsluitend door de achtervering helemaal op te pompen, veel karton onder de achterwielen te leggen en een geparkeerde auto met man en macht op te tillen en te verplaatsen.
Uiteindelijk kwamen we goed en zonder schade op de doorgaande weg.

Hierna op zoek naar een bank.
De navigatie gaf aan, dat er 5 km verderop een pinautomaat moest zitten.
Vlak voor aankomst was er een touw over de weg gespannen, welke men zonder verder te vragen liet zakken en wij konden verder.Na enige meters bleek, dat we de weg naar de grensovergang met Ghana ging.
Dus gedraaid en terug, maar bij het touw aangekomen mochten we niet verder.
Men dacht dat wij uit Ghana kwamen en moesten de papieren laten zien.
Hadden we niet bij ons, want Sekou was met de paspoorten naar de ambassade voor de visa.
Middels veel schouder ophalen en zeggen, dat we alleen gedraaid waren mochten we uiteindelijk toch doorrijden met een onbegrijpelijke zucht van de douanier.
Na flink boodschappen te hebben ingeslagen eerst maar genoten van een frisse duik in de zee.